Έγραψε πρόσφατα ένα ενδιαφέρον κείμενο ο Σ. Λεμονίδης στο Ευαγγέλιο (ΦΩΣ) που έθιγε διαχρονικές στρεβλώσεις για τον θεσμό Εθνικές ομάδες. Στρεβλώσεις που αφορούν την οπτική αθλητών, παραγόντων και φιλάθλων πάνω στην έννοια Εθνική εκπροσώπηση. Σημειώνοντας τις επιμέρους διαφωνίες μου πάνω στο κείμενό του, θα καταθέσω απόψεις που σίγουρα θα ξενίσουν τους εραστές της κανονικότητας.
Ας αρχίσουμε από την περίπτωση της Ανθής Βασιλαντωνάκη. Πράγματι, η Βασιλαντωνάκη έχει αρνηθεί να συμμετάσχει στην Εθνική τις τελευταίες 2 χρονιές. Η φετινή φαντάζει πιο απρόσμενη μια και τον Αύγουστο η Εθνική συμμετέχει στο Πανευρωπαϊκό που είναι, εκτός των άλλων και μία πρόκληση προσωπικής προβολής. Και ναι, πράγματι, είναι μόλις 26 και όχι 35. Μέσα στα ζουμιά και το αθλητικό της «καβλιτσέκι», χωρίς να έχει επέλθει ο ψυχικός και σωματικός κορεσμός.
Εν αρχή ην ο λόγος. Κάθε άνθρωπος αναλαμβάνει το τίμημα των πράξεών του, ειδικά σε έναν τομέα όπου όλες οι επιλογές γίνονται δημόσια. Όταν η κυρίαρχη τάση είναι να κατηγορείται ένας αθλητής που εκούσια δεν συμμετέχει στην Εθνική, τότε η αντίστοιχη πράξη της άρνησης θέλει μεγαλύτερο θάρρος και δυναμική γιατί ο αθλητής θα στιγματιστεί. Όταν λοιπόν μία άρνηση προκαλεί μία αλυσίδα αντιδράσεων, αναλογικά ο βαθμός συνειδητότητας είναι μεγαλύτερος, γεγονός που δίνει στην πράξη ένα υπόβαθρο. Είναι πολύ σημαντικό μία τέτοια πράξη να γίνεται συνειδητά, όπως στην περίπτωση της Ανθής και όχι κουτοπόνηρα με δήθεν τραυματισμένες αθλήτριες που θυμόντουσαν πόνους λίγο πριν τις καλοκαιρινές κλήσεις. Η παραπάνω διαπίστωση δεν αναφέρεται, προφανώς, σε αθλήτριες που ο βαθμός αναισθησίας τους για την έννοια «εθνικό» και πατρίδα προσεγγίζει το κόκκινο. Η Βασιλαντωνάκη είναι μεν «τρελή» αλλά καθόλου αναίσθητη, είναι διαπιστωμένο.
Συμπληρώνοντας την παραπάνω συλλογιστική, μπορούμε να φέρουμε σε αντιδιαστολή αθλήτριες που δεν αρνούνται τις προσκλήσεις. Αθλήτριες που καλοκαιριάτικα πάνε στην επαρχία για προετοιμασίες, μένουν σε ξενοδοχεία, παίζουν φιλικά, χύνουν ιδρώτα στα κλειστά θερμοκήπια. Τι έχουμε να πούμε γι’ αυτές; Δεν θα έπρεπε να νιώθουν «κορόιδα» σε σχέση με κάποιες άλλες; Η απάντηση είναι όχι. Η επιλογή τους κινείται στις ράγες του αναμενόμενου άρα δεν υφίστανται αντίστοιχες αντιδράσεις. Η συμμετοχή τους, ωστόσο, δεν είναι μόνο έκφραση Εθνικού χρέους (σε μία μικρή μειοψηφία συμβαίνει αυτό) αλλά κυρίως αδυναμία να αντισταθούν στην «κανονικότητα» που τους έχει επιβληθεί άνωθεν. Η Εθνική συμμετοχή είναι ένα στερεότυπο όπως ο γάμος. Το ένστικτο αρνείται, το πρέπει όμως επιβάλλει.
Όσον αφορά το χρέος που έχει μία αθλήτρια απέναντι στην Εθνική επειδή την «υιοθέτησε» αθλητικά, αυτό είναι μία πλάνη. Η κάθε αθλήτρια οφείλει την αγωνιστική της αξία στους προπονητές του συλλόγου της, στο ταλέντο της και την δουλειά της. Η κλίση στην Εθνική είναι κάτι που η ίδια έχει κερδίσει και δε γίνεται από μεγαλοψυχία των παραγόντων αλλά από αγωνιστικό συμφέρον ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Η επιτυχία των Εθνικών ομάδων ήταν πάντα ένα ωραίο πλυντήριο που ξέπλενε τις ανεπάρκειες της εκάστοτε ομοσπονδίας. Ελάχιστες φορές ήταν η ρεαλιστική εικόνα μιας οργανωμένης δουλειάς.
Αξίζει, τέλος, να επισημάνουμε λακωνικά και την έτερη κατηγορία αθλητριών που έχουν ταυτιστεί ερωτικά με το εθνόσημο. Είναι πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις τη πνευματική ζύμωση ενός αθλητή με την Εθνική ομάδα στην πορεία της καριέρας του και το πως αναδεικνύεται σε προτεραιότητα κάτι που ΔΕΝ τις πληρώνει και ΔΕΝ τις ξεκουράζει. Στον αγώνα δρόμου της αθλητικής υστεροφημίας, αυτές οι αθλήτριες έχουν το προβάδισμα.
Αυτά για εισαγωγή. Αναρωτιόμαστε τώρα τι είναι αυτό που μπορεί να μεσολαβεί ώστε η αυτονόητη αίσθηση τιμής για την συμμετοχή στην Εθνική να ατονήσει στη διάρκεια. Έβλεπα προχθές την υπέρβαση της Εθνικής Παγκορασίδων στα ημιτελικά με την Ιταλία. 15χρονες και 16χρονες ώριμες, παθιασμένες, με έναν ανεπιτήδευτο οίστρο για το εθνόσημο. Τι μπορεί να τις κάνει να ατονήσουν γι’ αυτό στο μέλλον;
Ο βασικότερος παράγοντας είναι η ίδια η Ομοσπονδία, ο διαχειριστής του θεσμού Εθνική ομάδα. Τα τελευταία χρόνια, το όλο σκηνικό που προσφέρει σε μια παίκτρια είναι μίζερο και απωθητικό. Όλα κινούνται με το μεμονωμένο φιλότιμο, τις ευχές, το βλέποντας και κάνοντας. Στο σύνολο όμως , το σκηνικό είναι decadence. Να θυμηθούμε τη μετάβαση με πούλμαν στη Βουλγαρία το 21 με βανάκι για γκρουπ τουριστών; Το παγωμένο νερό στο Καρπενήσι (κατευθείαν από τις πηγές) και τα δωμάτια Σοβιετικού ρεαλισμού; Θα ρωτήσει κάποιος : το κρύο νερό στις ντουσιέρες είναι αιτία ψυχικής απομάκρυνσης από την Εθνική; Όχι αλλά ο ερασιτεχνισμός παράγει αντίστοιχη αντίδραση όταν θεωρείται αυτονόητος.
Επίσης, όταν η ΕΟΠΕ αυξάνει τον αριθμό των ξένων σε 4 για να ικανοποιήσει τα συμφέροντα 3,4 μεγάλων ομάδων, δεν ακυρώνει την εξέλιξη των Ελληνίδων αθλητριών που από τα 18 τους πρέπει να βρουν μάνατζερ να τις σπρώξει στο εξωτερικό; Αυτό δε λέγεται υπονόμευση της αγάπης για το εθνόσημο; Και για να τελειώνουμε με τον μύθο της απαξίωσης της Εθνικής. Γιατί η ΕΟΠΕ δεν τιμωρεί εφ’ όρου ζωής τις αθλήτριες που εξακολουθητικά αρνούνται την πρόσκληση και τις ξανακαλεί ανάλογα τον προπονητή; Μήπως γιατί τις έχει ανάγκη αγωνιστικά και κατά βάθος δεν την νοιάζει η οποιαδήποτε άρνηση;
Τελειώνω με την παρακάτω παρατήρηση. Ο κατά κεφαλήν πατριωτισμός κάθε αθλητή είναι μία πολύ προσωπική υπόθεση και σίγουρα δεν εξαργυρώνεται με τη συμμετοχή του στις Εθνικές ομάδες. Είναι πολύ σεβαστή η επιλογή του να κάνει μπάνια και βουτιές τα καλοκαίρια ως μέρος της ποιότητας ζωής που ο ίδιος έχει επιλέξει. Είναι σεβαστή η επιλογή της αποτοξίνωσης από κάτι που γίνεται επί 9 μήνες εντατικά και ακόμα πιο σεβαστό το να βιώσει μικροστιγμές στον κατάλληλο ηλικιακό χρόνο όπου θέλει και όποτε θέλει. Ο γνήσιος πατριωτισμός κρύβεται σε μια στάση ζωής που συνάδει με τον σεβασμό των θεσμών και του δημόσιου χώρου της χώρας που ζούμε. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο. Όλα τα υπόλοιπα είναι άδικες στοχοποιήσεις ανθρώπων που κρύβουν πατριδοκαπηλεία και προσωπική ανεπάρκεια. Οπότε, Ανθή Βασιλαντωνάκη άπλωσε τα 197cm σου στην άμμο χωρίς ενοχικά και άσε τους «Μαυροκορδάτους» της Σπύρου Λούη με τις Εθνικές τους ονειρώξεις.
Γιώργος Νομικός Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
