Στην τελευταία Αθλητική Κυριακή, σε σύνολο διάρκειας περίπου 120 λεπτών, η ανάλυση των αγώνων των 4 μεγάλων διήρκεσε πάνω από 70 λεπτά και μονοπώλησε την εκπομπή. Η υπόλοιπη αναλώθηκε στους υπόλοιπους αγώνες της Super League και ένα ελάχιστο ποσοστό στα ξηροκάρπια (διεθνές ποδόσφαιρο, αποτελέσματα μπάσκετ) με ένα αίσθημα καταναγκασμού … «άντε να συντομεύουμε γιατί τελειώνει η εκπομπή». Συμπερασματικά, το ποδόσφαιρο κατέλαβε το 95% του χρόνου μιας εκπομπής που έχει το όνομα «Αθλητική»
Παρακολουθώ την Αθλητική Κυριακή τουλάχιστον 43 χρόνια. Από τις θρυλικές εποχές του Φουντουκίδη, του Ράπτη και του Σταύρου Τσώχου. Ανέμενα την μετάλλαξη μέχρι κάποιο σημείο. Ανέμενα επίσης τις όποιες «μικροεκπτώσεις» στον βωμό της θεαματικότητας. Περίμενα, ωστόσο, ο οργανισμός ΕΡΤ να βγάλει αντιστάσεις και να μην παρασυρθεί κι αυτός στη δίνη του λαϊκισμού και των φτηνών απαιτήσεων της τηλεοπτικής οπαδικής πλέμπας. Μίας πλέμπας που έχει χαμηλή αθλητική κουλτούρα και περιορισμένη δεκτικότητα σε αθλητικά ερεθίσματα. Περίμενα να κάνει, με λίγα λόγια, ότι και η μη αθλητική ΕΡΤ όπου παρά τις όποιες αποκλίσεις, κρατούσε πάντα αντιστάσεις στο φθηνό και αντιαισθητικό.
Η ΕΡΤ λύγισε μπροστά στη μονοκρατορία των 4 μεγάλων του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Όλη η δυναμική του σχολιασμού και όλος ο χρόνος αφιερωμένος εκεί. Ανούσιες συνδέσεις με τις συνεντεύξεις τύπου, αδιάφορα ρεπορτάζ αγώνων, συνδέσεις, παρασυνδέσεις. Αν το επιχείρημα της ποδοσφαιρικής αποκέντρωσης ως μέρος της αναβάθμισης του Ελληνικού πρωταθλήματος είναι αυτονόητο, η ΕΡΤ όχι μόνο το έχει αμελήσει αλλά με την εκπομπή αυτή το υποβαθμίζει και άλλο. Καμία αναφορά στη Super League 2, ελάχιστες παραπομπές σε μοντέλα επαρχιακών ομάδων που προσπαθούν να βγουν στην επιφάνεια, μηδενικές αναφορές στο γυναικείο ποδόσφαιρο που αναπτύσσεται ταχύτατα παγκοσμίως.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα σπορ, η «Αθλητική» Κυριακή κάνει απλές αναφορές ΜΟΝΟ όταν υπάρχει μία διεθνής επιτυχία και αγνοεί επιδεικτικά στίβο, γυναικείο βόλλεϋ, πόλο. Το κανάλι που είναι ταυτισμένο με προβολή διοργανώσεων «μικρότερων» αθλημάτων, δεν μπορεί να χωρέσει, έστω περιληπτικά, την εικόνα του συνολικού Ελληνικού αθλητισμού μέσα στην ιστορικότερη εκπομπή της. Και δεν μπορεί γιατί έχει επιλέξει συνειδητά την ικανοποίηση του συγκεντρωτισμού και της ματαιοδοξίας του μέσου Έλληνα οπαδού που βρίσκει αντίβαρο στην μιζέρια του. Ο τίτλος της αντίστοιχης εκπομπής του OPEN «Total Football», ήταν πολύ πιο τίμιος και αντιπροσωπευτικός.
Το να πας κόντρα στο ρεύμα του εφήμερου κοινωνικού «θέλω» είναι μία συνθήκη δύσκολη. Χρειάζεται παιδεία, αντίσταση, αγώνας. Ειδικά σε ένα κρατικό κανάλι, αυτές οι αρχές πρέπει να συμπυκνώνονται στους διευθυντές αυτής της εκπομπής και προτάσσοντας την προσωπικότητά τους να τις επιβάλλουν στους από πάνω. Ελπίζουμε σε περισσότερη φαντασία και αντιστάσεις. Ελπίζουμε σε μιμητές του Μάνου Χατζηδάκι στο τρίτο πρόγραμμα. Ο Ελληνικός αθλητισμός γεννάει ακόμα όμορφες ιστορίες και πρέπει με κάποιο τρόπο να αναδυθούν.
Γιώργος Νομικός Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
