Πολύς ντόρος έγινε πριν λίγες μέρες για το περιστατικό στα εγκαίνια του γηπέδου του beach volley στην παραλία του Καρτερού.

Η αφορμή του σημερινού θέματος είναι λίγο μπαγιάτικη, όμως το ίδιο το θέμα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Άφησα πρώτα να σβήσει η κάψα των 5 τελικών στο βόλλεϋ γυναικών και να καθίσει λίγο η σκόνη. Το καλοκαιρινό καλαμπαλίκι σηκώνει τέτοια θέματα.

Σήμερα θα λειτουργήσω σαν τους στιχουργούς και τους θεατρικούς συγγραφείς κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Θα μιλήσω με γρίφους και υπονοούμενα. Δεν έχω καμία διάθεση μεσημεριάτικα να τρέχω στην Ευελπίδων ή τη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Έχουμε και δουλειές. Όποιος καταλάβει λοιπόν.

Σαν να ήταν χθες. Να βλέπω μπροστά μου τον κύριο Κώστα Τσοχατζή να μας τρατάρει κιμπάρικα σε εκείνο το ουζερί στη Θεσσαλονίκη πριν 2 μήνες.

Στο Berlin Alexanderplatz, το αριστούργημα του Φασμπίντερ, ο Φρανζ Μπίμπερκοφ περιπλανιέται μόνος στο Βερολίνο προσπαθώντας να κάνει μία καινούρια αρχή στην τελματώδη ζωή του.

Tο επίμαχο απόσπασμα από τη συνέντευξη της Κατερίνας Γιώτα στη Μαριλένα Καλόπλαστου στο GWomen. Έγινε talk of the town μεταξύ των οπαδών ΟΣΦΠ και ΠΑΟ και αφορμή συζητήσεων και «παραισθήσεων».

Θαυμάστε. Βλέμμα λάγνο, πλάτες «ζυμωμένες» από το τζακούζι, διάθεση ζεν, ένα υβρίδιο Liam Neeson και Λαρισαίου αγρότη-απεργού στον κόμβο της ΒΙΟΚΑΡΠΕΤ.

Πάνω στη χώνεψη του Πασχαλιάτικου τραπεζιού, ο 7ος τελικός του πρωταθλήματος Φινλανδίας μας κρατούσε από την αρχή σε εγρήγορση.

Το final four της Κρήτης τελείωσε. Τα πράσινα χαρτάκια σκόρπισαν στο Λίντο, οι πλακέτες μοιράστηκαν και ο κάθε κατεργάρης, πλέον, στον πάγκο του. Κάποιες στιγμές μας άγγιξαν, μας προβλημάτισαν, μας συγκίνησαν. Έστω και λίγο ετεροχρονισμένα (για λειτουργικούς λόγους) θα τις σχολιάσουμε σήμερα, έτσι, χωρίς πρόγραμμα.

Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε την επανάληψη μιας χιλιοπαιγμένης ταινίας. Η κόπια της έχει φθαρεί τόσο που είναι εκνευριστικό να τη βλέπεις ξανά. Μερικές από τις σκηνές της :