Το Σαντιάγκο Μπερναμπέου άρχιζε να γεμίζει από το πρώτο μέχρι το τελευταίο κάθισμα, καθώς οι οπαδοί των μερένχες ήθελαν να χειροκροτήσουν στο τελευταίο ματς της σεζόν τη νέα Πρωταθλήτρια Ισπανίας και να ενισχύσουν την προσπάθειά της να σπάσει το ρεκόρ συγκομιδής βαθμών.
Ανάμεσα στους χιλιάδες φιλάθλους βρισκόταν και η Σουζάνα Καρετέρο, μία νεαρή κοπέλα από την Τορεχόν ντε Αρντόθ η οποία είχε βρει εισιτήρια μέσω του συνδέσμου φιλάθλων της Ρεάλ στην περιοχή της και για πρώτη φορά θα παρακολουθούσε από κοντά την αγαπημένη της ομάδα.
Όλα θα είχαν κυλήσει ομαλά αν δεν υπήρχε μία σημαντική λεπτομέρεια: η Σουζάνα είναι καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι, συνεπώς θα έπρεπε να παρακολουθήσει τον αγώνα από τις ειδικά διαμορφωμένες θύρες. Φτάνοντας, όμως, έξω από τη θύρα 48, οι φύλακες της απαγόρευσαν την είσοδο λέγοντας ότι όλες οι θέσεις ήταν πιασμένες.
Αντ` αυτού την έστειλαν στη θύρα στην οποία αντιστοιχούσαν τα εισιτήρια του ίδιου και του αδελφού της, τη 40. Κι εκεί, όμως, οι φύλακες δεν έδειξαν κατανόηση για την περίπτωσή της.
Της είπαν ότι με το αναπηρικό καροτσάκι δεν γίνεται να καθίσει εκεί και παρά τη φανερή απογοήτευσή της και τα παρακάλια της, της ζήτησαν να φύγει.
Αποφασισμένη να μην χάσει την εμπειρία της παρακολούθησης ενός ποδοσφαιρικού αγώνα της αγαπημένης της ομάδας, η Σουζάνα και ο αδελφός της πήγαν σε ένα μπαρ κοντά στο γήπεδο κι εξήγησαν την κατάσταση στον ιδιοκτήτη, ζητώντας του να αφήσουν εκεί το καροτσάκι προκειμένου να το φυλάξει μέχρι το τέλος του ματς.
Παρόλα αυτά, το μπαρ ήταν γεμάτο κι έτσι η νεαρή κοπέλα αναγκάστηκε να. δέσει το καροτσάκι σε ένα κοντινό δέντρο (!), έχοντας πάρει τη διαβεβαίωση των σερβιτόρων του μπαρ ότι θα το προσέχουν.
Στη συνέχεια, ο αδελφός της την πήρε στα χέρια και την έβαλε στη θέση στην οποία αντιστοιχούσε το εισιτήριο της, όπου διαπίστωσαν με πικρία ότι δίπλα υπήρχε αρκετός χώρος που θα μπορούσαν να αφήσουν το καροτσάκι χωρίς πρόβλημα.
Βάσει νόμου, η Ρεάλ είναι καλυμμένη, καθώς ορίζεται σαφώς ότι υπάρχουν αυστηρά δύο περιοχές στο γήπεδο χωρητικότητας 150 θέσεων για άτομα με κινητικά προβλήματα, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει οι διάδρομοι στις υπόλοιπες θύρες να παραμένουν καθαροί για να μην δημιουργηθεί πρόβλημα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Παρόλα αυτά, η Σουζάνα καταγγέλλει ότι αυτές οι 150 θέσεις δεν είχαν δοθεί μόνο σε άτομα με κινητικά προβλήματα: «Στις συγκεκριμένες θέσεις δεν υπήρχαν τόσα αναπηρικά καροτσάκια ούτε πατερίτσες. Επίσης, στη θύρα που είχαμε τις θέσεις μας, υπήρχε άπλετος χώρος για να αφήσω το καροτσάκι μου. Δεν προθυμοποιήθηκαν να με βοηθήσουν, ούτε εμφανίστηκε κάποιος υπεύθυνος. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο σε μία ομάδα όπως η Ρεάλ Μαδρίτης».
Η περίπτωση της Σουζάνα η οποία απέδειξε ότι αν υπάρχει θέληση όλα είναι δυνατά, είναι ίσως μεμονωμένη καθώς η αλήθεια είναι ότι τα περισσότερα γήπεδα ευρωπαϊκών προδιαγραφών δίνουν χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα την ευκαιρία σε άτομα με κινητικά προβλήματα να βιώσουν την ένταση ενός ποδοσφαιρικού αγώνα.
Αποδεικνύει, όμως, ότι όταν δεν υπάρχει θέληση και από τις δύο πλευρές, ο νόμος μπορεί να γίνει ανάλγητος και να στερήσει από κάποιους συνανθρώπους μας που δεν στάθηκαν τόσο τυχεροί τη δυνατότητα να συμμετάσχουν σε κάτι που για πολλούς θεωρείται αυτονόητο.
Επιμέλεια: Νατάσα Παπαδημητροπούλου
Διαβάστε περισσότερα θέματα από την άλλη πλευρά του ποδοσφαίρου στο
