Συγχρόνως, ο Φαρμακευτικός Οργανισμός των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι έχει πλέον αποδείξεις ότι τα αντικαταθλιπτικά ίσως και να μην είναι καλύτερα από ένα ψευτοφάρμακο (placebo) στην αντιμετώπιση της ήπιας και μέσης κατάθλιψης. Παράλληλα, η Βρετανική Υπηρεσία Φαρμάκων επιβεβαιώνει ότι οποιαδήποτε μορφή φυσικής άσκησης, έχει το ίδιο αντικαταθλιπτικό αποτέλεσμα με τα ανάλογα χάπια.
Μήπως εντέλει πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, ότι ο λόγος για τον οποίο σήμερα ένας στους έξι ενήλικες και ένα στα πέντε παιδιά παρουσιάζουν ψυχολογικές διαταραχές, δεν έχει να κάνει τόσο με την έλλειψη φαρμακευτικής αγωγής, όσο με το γεγονός ότι έχουμε απομακρυνθεί από έναν τρόπο ζωής που είμαστε εκ φύσεως σχεδιασμένοι να ζούμε;
Είναι πλέον γνωστό, με επίσημα στοιχεία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, πως μέχρι το 2020 η κατάθλιψη θα αποτελεί τη δεύτερη αιτία κακής υγείας παγκοσμίως. Καθημερινά, τα προβλήματα ψυχικής υγείας των ανθρώπων μεγαλώνουν και πληθαίνουν με ταχύτατους ρυθμούς.
Σήμερα, οι επιστήμονες βεβαιώνουν πως το ανθρώπινο σώμα είναι σχεδιασμένο για να βρίσκεται τον περισσότερο χρόνο εν κινήσει. Μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε καλή υγεία. Η σωματική κίνηση βοηθάει να κρατιέται σε χαμηλά επίπεδα η πίεση μας, να παράγεται καλή χοληστερίνη, να κυκλοφορεί περισσότερο οξυγόνο στην καρδιά και στους μύες, να διατηρούνται σε καλή κατάσταση οι αρθρώσεις μας χωρίς πόνους. Μισή ώρα μόνο σωματική άσκηση καθημερινά θωρακίζει, στο βαθμό που χρειάζεται, το ανοσοποιητικό μας σύστημα για όλη τη μέρα, απομακρύνοντας τον κίνδυνο λοιμώξεων και την ανάπτυξη ορισμένων καρκινικών κυττάρων.
Παρόλα αυτά, περίπου το 75% των Ελλήνων δεν καταφέρνει να έχει αυτό το μισάωρο τη μέρα. Δείτε όμως τι επιπτώσεις έχει αυτή η αμέλεια: η έλλειψη έστω 30 λεπτών άσκησης καθημερινά, έχει τον ίδιο αντίκτυπο με το κάπνισμα είκοσι τσιγάρων ημερησίως όσονΙ αφορά τις καρδιακές παθήσεις. Επίσης, αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη, καρκίνου του παχύ εντέρου και καρκίνου του στήθους, οστεοπόρωσης, αρθρίτιδας και φυσικά παχυσαρκίας, που μέχρι το 2040 θα έχει πλήξει το 70% του πληθυσμού.
Αυτό για το οποίο είμαστε σχεδιασμένοι από γεννησιμιού μας, είναι το φυσικό περιβάλλον, τα δάση, τα βουνά, το χώμα, το νερό... Θυμάμαι τη χαρά που ένιωθα, σχεδόν ευτυχία, όταν σαν μικρό παιδί έτρεχα στους χωματόδρομους της γειτονιάς μου, σκαρφάλωνα σε δέντρα και μικρούς λόφους, έπαιζα με τα άλλα παιδιά στα χωράφια και τις αλάνες. Θυμάμαι εκείνη τη γλυκιά κούραση το βράδυ που πότιζε το σώμα μου, αλλά μαζί και μια ευτυχία, μια αίσθηση πληρότητας, ότι είχα ζήσει τη μέρα μου μέχρι το μεδούλι. Σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών περνούν τη μέρα τους μέσα στους τοίχους του διαμερίσματος, τις περισσότερες ώρες μπροστά σε μια οθόνη. Και αν το πρόβλημα της μη άσκησης είναι σήμερα οξύ για μας τους μεγαλύτερους, που κάποτε παίζαμε και τρέχαμε στους χωματόδρομους, σκεφτείτε τι θα είναι σε λίγα χρόνια για τους αυριανούς ενήλικες, δηλαδή τα σημερινά παιδιά...
Η σύνδεση της υγείας με τη Φύση πηγαίνει πολύ πίσω. Η Γη αναπνέει και η ανάσα της μας ζωογονεί». Το φυσικό περιβάλλον έχει μια πανίσχυρη επίδραση πάνω μας. Μας ενεργοποιεί και μας κάνει πιο ζωντανούς και λιγότερο αγχωμένους. Ορισμένοι ίσως σκεφτούν πως μια τέτοια αλλαγή στη διάθεση είναι καθαρά υποκειμενική, ίσως και φανταστική. Να όμως που έρχονται οι επιστήμονες και μας λένε, σύμφωνα με μετρήσεις τους, πως η επαφή με τη Φύση -ακόμη και μια ηθελημένη διακοπή σε ό,τι κάνει κάποιος και ένα βλέμμα σαν το δικό μου στο φυσικό περιβάλλον- προκαλεί μια αλλαγή στα εγκεφαλικά κύματα. Μια αλλαγή μετρήσιμη, που δείχνει αύξηση των κυμάτων Αλφα, που φανερώνει περισσότερη εσωτερική ηρεμία.
Επίσης έχει μετρηθεί ότι τα παιδιά που έρχονται σε επαφή με τη Φύση γίνονται λιγότερο υπερκινητικά, πιο ισορροπημένα και ανεξάρτητα, μπορούν να συγκεντρώνονται καλύτερα και να παίζουν δημιουργικότερα και πιο συνεργατικά. Αναπτύσσουν μια σχέση με τη Φύση που μπορεί να κρατήσει για όλη τους τη ζωή, με την προϋπόθεση ότι έχουν παίξει ελεύθερα και συχνά στα δάση και στα ποτάμια, τουλάχιστον μέχρι τα δώδεκα τους χρόνια.
Ακόμη και σαν ενήλικες όμως, η τακτική επαφή μας με τη Φύση έχει ως αποτέλεσμα την ενίσχυση της ικανότητας συγκέντρωσης μας και την ελάττωση του άγχους. Τελευταία έρευνα στο Τόκιο και στην Ολλανδία έδειξε ότι οι άνθρωποι που πηγαίνουν στη δουλειά τους με τα πόδια ή με το ποδήλατο, διασχίζοντας δρόμους με πολλά δέντρα ή πράσινο, ζουν περισσότερο και αισθάνονται καλύτερα.
Συνεπώς, με δεδομένα τα οφέλη, για τη σωματική αλλά και ψυχική υγείας μας, από την τακτική επαφή με το φυσικό περιβάλλον, ίσως ήρθε πια η ώρα να παλέψουμε με την τεμπελιά και την αμέλεια μας, και να προσπαθήσουμε να υιοθετήσουμε έναν άλλο τρόπο ζωής. Προσωπικά έχω δει ότι, ένα μικρό «κλικ» στη σκέψη μας χωρίζει καθημερινά τη συνηθισμένη μας τεμπελιά από το να βάλουμε τη φόρμα και τα αθλητικά μας παπούτσια και να βγούμε έξω από το σπίτι μας για ένα μισάωρο περπάτημα. Τα οφέλη, έχω δει μετά μάτια μου, είναι πολλαπλάσια του χρόνου που ξοδέψαμε.
Για τις γνωστές δικαιολογίες έχουμε μιλήσει πολλές φορές. Δεν, δεν, δεν… Η αλήθεια είναι όμως μια και μοναδική. Και δεν είναι θέμα απόφασης. Είναι θέμα συνειδητοποίησης. Των πραγματικών αξιών στην Ζωή μας. Τι πραγματικά αξίζει και τι πραγματικά μένει στο τέλος. Αν πραγματικά τα συνειδητοποιήσουμε αυτά, τότε η απόφαση που θα πάρουμε είναι κάτι το αναπόφευκτο.
Ρωτήστε τον εαυτό σας, τι είναι η Ζωή σας και γιατί πραγματικά κάνετε ότι κάνετε. Δείτε τα αποτελέσματα των πράξεων σας. Και όχι μην ξεγελιέστε, δεν αποτελείτε εξαίρεση. Ότι έπαθαν οι υπόλοιποι το ίδιο θα συμβεί και σε εσάς. Κανένας δεν ξεφεύγει από τον νόμο της ανταπόδοσης. Ότι δώσαμε στην Ζωή αυτό θα πάρουμε πίσω. Αυτό ισχύει για όλους και για όλα. Ανήκουμε στους προνομιούχους. Έχουμε την Φύση κυριολεκτικά μέσα στα πόδια μας. Και όμως παρόλο που ζούμε εδώ που ζούμε, καταφέρνουμε και αποξενωνόμαστε από την Φύση! Καταφέρνουμε να μην βλέπουμε την Θάλασσα, τον ουρανό, τον ήλιο… Και δεν αναφέρομε σε ρομαντικές ουτοπίες, αλλά σε επιστημονικά τεκμηριωμένες θεωρίες. Αποτελούμε τμήμα της φύσης. Και ξεχωρίζοντας ή αποκόπτοντας τον εαυτό μας από αυτήν , οδηγούμαστε με απόλυτη ακρίβεια στην φθορά και στην δυστυχία.
Ας είναι, λοιπόν αυτή η χρονιά, η αφετηρία της επιστροφής μας σε έναν τρόπο ζωής, για τον οποίο από τη φύση μας είμαστε καμωμένοι. Η ιδέα είναι απλή, αλλά για να γίνει πράξη χρειάζεται να το πάρουμε προσωπικά και να ανατρέψουμε πολλά στερεότυπα, με τα οποία μας βομβάρδισαν όλα τα περασμένα χρόνια και μεγαλώσαμε και εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να το κάνουν και μάλιστα πιο έντονα…
Κάθε νέα αρχή και δύσκολη, λένε. Όμως κάθε αρχή, κάθε μεγάλη πορεία, ξεκινάει με ένα απλό βήμα - και αυτό είναι στο χέρι μας! Κάντε ένα βήμα και τα άλλα θα ακολουθήσουν. Καλό ταξίδι…
