Έχω επισημάνει, κατά καιρούς, διάφορα περιστατικά (φανερώνοντας την προχειρότητα και, κυρίως, την τόσο επιλεκτική αδιαφορία για τον αθλητισμό) που συναθροίζονται στην όλη
«εξίσωση» της αποστροφής του Δήμου για τους νέους και την άθλησή τους. Την οποία αποστροφή, επειδή είναι κυλιόμενη ιστορία ετών, καταλήγει να τη χρεώνεται η ίδια η νεολαία της Πάρου.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο αθλητισμός είναι συμπαραστάτης, όχι καθοδηγητής μας, στις δύσκολες μέρες που περνάμε. Είναι παρηγοριά, δεν είναι η λύση των προβλημάτων μας. Όμως, το ότι φτωχαίνουμε μέρα με την ημέρα δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ανεβάσουμε την ποιότητα μας σε αυτόν τον τομέα. Η κρίση μπορεί να έχει φέρει πολλές αλλαγές, αλλά δεν μπορεί να ακυρώσει την αισιοδοξία μας για κάτι καλύτερο στον αθλητισμό της Πάρου.
Πρέπει να κατατεθεί, επιτέλους, στο δημοτικό συμβούλιο ένα πρόγραμμα για την αθλητική ανάπτυξη στην Πάρο με δύο απαραίτητες προοπτικές: Πρώτον, να είναι ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο με δραστηριοποίηση όλων των μορφών του τοπικού αθλητισμού και επανεκκίνηση όλου του δυναμικού του και δεύτερον να αποτελέσει σοβαρό άξονα για την ανάπτυξη του νησιού μας σε όλα τα επίπεδα. Βασική μου πρόταση είναι να συγκροτηθεί, αρχικά ανεπίσημα, ένα «αθλητικό συμβούλιο Πάρου» υπό την αιγίδα της ΚΔΕΠΑΠ όπου θα
συμμετέχουν άνθρωποι που έχουν εκλεγεί στα διοικητικά συμβούλια των αθλητικών σωματείων και ομίλων της Πάρου (δηλαδή άνθρωποι που δεν είναι αυθεντίες, αλλά οπωσδήποτε κάνουν κέφι τη δουλειά και την ψάχνουν, κι έχουν και τη ζωτικότητα να την παλεύουν) και θα συνεδριάζουν ανά τακτά διαστήματα με βασικό στόχο την αθλητική πρόοδο του νησιού μας μέσω προτάσεων και δράσεων. Η ανάγκη ύπαρξης ενός αθλητικού
συμβουλίου κρίνεται απαραίτητη για να καλύψει την νωθρότητα του Δήμου στον τομέα του αθλητισμού, αρκεί να λειτουργήσει με ομοψυχία και όραμα για την Πάρο.
Εκεί μπορεί να κατατίθενται προτάσεις για ό,τι αφορά τον αθλητισμό, να επεξεργάζονται και να πηγαίνουν απ’ ευθείας στην ΚΔΕΠΑΠ παίρνοντας εκεί την έγκριση για την υλοποίησή τους. Πέρα από την πρόταση για δημιουργία ενός τέτοιου συμβουλίου, βασιζόμενου πάντα στον άξονα σωματεία – σχολεία - Δήμος, υπάρχουν και κάποιες ακόμα προτάσεις με μικρό κόστος που είναι υλοποιήσιμες και μπορούν να αναβαθμίσουν τον αθλητισμό μας στην Πάρο.
Να αξιοποιήσουμε τη θάλασσα και τις παραλίες μας προωθώντας αθλήματα όπως το beach volley και το beach soccer, υποστηρίζοντας κέντρα θαλασσίων αθλημάτων για την εκ νέου ανάδειξη και προώθηση αθλημάτων όπως το kite και το wind surfing. Να αναβαθμίσουμε παραλίες έτσι ώστε, να γίνουν ιδανικές για προπόνηση, προετοιμασία και διεξαγωγή αγώνων κολύμβησης, ιστιοπλοΐας ή άλλων θαλασσίων αθλημάτων. Να εκμεταλλευτούμε τα
βουνά μας δημιουργώντας ένα ενιαίο δίκτυο ποδηλατοδρόμων και διαδρομών τρεξίματος ή περιπάτου αρκετών χιλιομέτρων, συνδυάζοντας την άθληση στο βουνό και τη φύση με την περιβαλλοντική αγωγή και τον πολιτισμό μας. Να υποστηρίξουμε και να προβάλουμε αθλητικές διοργανώσεις και τουρνουά διαφόρων ηλικιών σε αθλήματα όπως είναι το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το βόλεϊ και το τένις. Να μπορούμε να μετατρέπουμε τους αύλιους χώρους των σχολείων σε υπαίθριους χώρους άθλησης ώστε να διεξάγονται προγράμματα αθλοπαιδιών ή π.χ. τουρνουά μπάσκετ 3Χ3. Να διοργανώνονται σε όλα τα σχολεία τοπικά σχολικά πρωταθλήματα διαφόρων μορφών και οι πρωτοβουλίες συλλόγων
που φέρνουν το σκάκι ή το πινγκ πονγκ κοντά στα σχολεία να αναδεικνύουν και να υποστηρίζονται. Ακόμα, να αποτίσουμε την οφειλόμενη τιμή στους παλαίμαχους αθλητές του νησιού, δημιουργώντας μια λέσχη φιλίας όλων των παλαιμάχων και διοργανώνοντας πρωταθλήματα βετεράνων σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ.
Είναι εφικτά όλα τα παραπάνω. Χώροι υπάρχουν και θα βρεθούν. Δεν είναι δύσκολο. Βασική προϋπόθεση είναι ο Δήμος να μεριμνήσει άμεσα για ελλείψεις που μπορούν να καλυφθούν στις ήδη υπάρχουσες εγκαταστάσεις (όπως π.χ. τα δημοτικά γήπεδα μπάσκετ ή ποδοσφαίρου) και να συνειδητοποιήσει ότι οι εγκαταστάσεις και τα γήπεδα αυτά είναι χώροι προστασίας και διαπαιδαγώγησης της νεολαίας. Κι αυτή είναι μια παράμετρος που δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής όλων μας.
Ο σχεδιασμός είναι που λείπει και ο σωστός προγραμματισμός. Σημασία έχει να ενσφηνωθεί γερά στην καρδιά του νησιού μας αυτή η κοινωνική διάσταση που μπορεί να προσφέρει ο αθλητισμός.
Αν μας αξίζει να ζούμε σε ένα φτωχό (από παιδεία και υγεία) νησί δεν το γνωρίζω.
Τουλάχιστον, ας δημιουργήσουμε ό,τι καλό μπορούμε: να είμαστε υγιείς, να αγαπάμε τον αθλητισμό και να δημιουργούμε. Ο ίδιος ο αθλητισμός πρέπει να γίνει ο δρόμος για να μη χαθούμε σε μια «άθλια» εποχή.
Μιχάλης Παπαδάκης
Υ.Γ.: Οι μοναδικές λύσεις στους δύσκολους, αυτούς, καιρούς είναι η παιδεία, το βιοτικό μας επίπεδο, η καλλιέργεια ατομικής ευθύνης και συνείδησης, η επιμόρφωση, η κουλτούρα, ο αθλητισμός.
Η «πάστα» του ανθρώπου. Η αύρα της κοινωνίας. Το σπίτι. Το σχολείο. Το γήπεδο.
