Γιατί δεν υπήρξε ποτέ ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα αθλητικής ανάπτυξης στην Πάρο; Πόσα χρόνια πίσω έχουμε μείνει σε σχέση με άλλους όμορούς μας δήμους στον τομέα του αθλητισμού;
Με αυτά τα ερωτήματα θα αναλωθούμε αυτή την εβδομάδα ψάχνοντας να βρούμε τι φταίει καθώς και για το τι μπορεί να γίνει έτσι, ώστε να πάμε λίγο μπροστά αυτόν τον άμοιρο αθλητισμό στο νησί μας.
«Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι», συνηθίζει να λέει ο σοφός λαός, και το κεφάλι στη δική μας περίπτωση είναι το Υπουργείο Πολιτισμού, όπου εκεί υπάγεται και η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Από εκεί ξεκινάνε όλα αφού, ως γνωστόν, η Γ.Γ.Α. έχει πλήρη άγνοια για το τι υλοποιούν από μόνοι τους οι Δημοτικοί Οργανισμοί Νεολαίας και Άθλησης της χώρας με συνέπεια να μην δημιουργούνται ποτέ οι προϋποθέσεις για τον καταρτισμό ενός εθνικού σχεδίου για τον αθλητισμό. Έτσι, έχει παρατηρηθεί το εξής: ενώ στους μεγαλύτερους Δήμους της χώρας η πλειοψηφία των Δ.Ο.Ν.Α. υλοποιούσαν διπλάσια έως τετραπλάσια προγράμματα από αυτά που ενέκρινε η ΓΓΑ, στην περιφέρεια και ειδικά σε μικρότερους Δήμους - όπως είναι και ο δικός μας - παρατηρήθηκε το αντίστροφο. Δεν υλοποιούσαν παρά μόνο για τους τύπους αθλητικά προγράμματα.
Στην Πάρο οι αθλητικές εγκαταστάσεις που διαθέτουμε αυτή τη στιγμή είναι 2 γήπεδα ποδοσφαίρου, εκ των
οποίων το ένα προσφέρεται και για στίβο, 4 γηπεδάκια μίνι ποδοσφαίρου, ανοικτά γήπεδα μπάσκετ - βόλεϊ, ενώ η φύση μας παρέχει ό,τι χρειαζόμαστε για θαλάσσια αθλήματα.
Αλλά, δεν έχουμε εκμεταλλευτεί τις εγκαταστάσεις ούτε στο ελάχιστο για να διοργανώσουμε αθλητικά προγράμματα μαζικού αθλητισμού. Από τούτη εδώ τη στήλη έχω σημειώσει κατά καιρούς πολλές ελλείψεις σε βασικές αθλητικές εγκαταστάσεις στην Πάρο και δεν σκοπεύω να τις αναπαράγω ξανά. Αντίθετα, θα προτιμήσω να αναδείξω άλλου τύπου ελλείψεις που δεν έχουν να κάνουν με χρήματα, μελέτες και έργα αλλά με πρόσωπα, διάθεση και όραμα. Είναι φανερό ότι δεν υπάρχει διαχρονική και συστηματική υλοποίηση αθλητικών προγραμμάτων στο νησί μας (με εξαίρεση τις διοργανώσεις του «Τριάθλου» και του «Γύρου της Πάρου» που δείχνουν να καθιερώνονται σε ετήσια βάση). Παρατηρείται ξεκάθαρη έλλειψη βούλησης για ποσοτική και ποιοτική ανάπτυξη αθλητικών προγραμμάτων.
Η ΚΔΕΠΑΠ (ως άμεσα υπεύθυνη), και κατ’ επέκταση ο Δήμος, δεν διαθέτουν την επιθυμητή οργάνωση και λειτουργία στον αθλητισμό κι αυτό γιατί, όπως έχω σημειώσει επανειλημμένως, δεν είναι στις πρώτες προτεραιότητες τους. Επίσης, αξίζει να αναφερθεί ότι ουδείς μπήκε στον κόπο τόσα χρόνια να καταγράψει ένα ενιαίο και διαθεματικό σχέδιο για την ανάπτυξη του αθλητισμού στην Πάρο. Απλά, αρέσκονται σε καραμπαφλάρες με το να σκορπάνε λεφτά στην αγορά υπερ-κοστολογημένων οικοπέδων για να φτιάξουν γήπεδα μίνι ποδοσφαίρου που ρημάζουν, βάζοντας έναν τάπητα, μια ψευτοπερίφραξη, και ένα τεράστιο τίποτα αρχίζει να τρέχει στα γύφτικα…
Σε όλα τα θέματα που αφορούν τον αθλητισμό και την νεολαία του νησιού μας γίνονται παρόμοιες αποσπασματικές προσεγγίσεις και παρατηρείται το φαινόμενο να κυριαρχούν οι επιμέρους και ασυνεπείς «πολιτικές». Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι που αποφασίζουν για την τύχη του αθλητισμού στο νησί μας, είναι οι ίδιοι που μας μοστράρουν τα τελευταία χρόνια τέχνη επιδοτούμενη η οποία δεν έχει σχέση με την ψυχαγωγία, αλλά έχει να κάνει με τη χειραφέτησή μας. Μας κάνουν να νιώθουμε μικρόνοες, όχι ως Παριανοί αλλά ως… Πάριοι, επειδή δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε την αρλούμπα των δημοσίων υπαλλήλων καλλιτεχνών που δημιουργούν υποτίθεται περίτεχνα ένα θολό τίποτα με ψήγματα υψηλής κουλτούρας δυσνόητης που μόνον οι λίγοι εκλεκτοί μπορούν να κατανοήσουν και καλά. Και κάπως έτσι συνεχίζει το ταξίδι του το καράβι που μεταφέρει πολιτισμό στην Πάρο, ενώ το καράβι που μεταφέρει τον αθλητισμό για την νεολαία της Πάρου φαίνεται ότι προσέκρουσε σε «βλαχονησίδα».
Πρέπει επιτέλους ο Δήμος, σαν «ζωντανός» οργανισμός που είναι, να κατανοήσει και να ικανοποιήσει την ανάγκη και το δικαίωμα του κάθε Παριανού να αθληθεί μέσα από οργανωμένα προγράμματα αθλητικής ανάπτυξης. Κάτι τέτοιο μπορεί να προσεγγιστεί μόνο με την ύπαρξη βιώσιμων, αναπτυξιακών φορέων αθλητισμού στην τοπική αυτοδιοίκηση, με ρόλο στον τοπικό αθλητικό σχεδιασμό και στην υλοποίηση προγραμμάτων άθλησης των πολιτών.
Είναι ανάγκη να καθιερωθεί άμεσα ένα μοντέλο αθλητισμού σε τοπικό επίπεδο που θα στηρίζεται στη συνεργασία τριών βασικών πυλώνων. Των αθλητικών σωματείων, των σχολείων και φυσικά του Δήμου.
Μιχάλης Παπαδάκης
