Παρέλαυναν στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων, όπως οι σημαιοφόροι στις μαθητικές παρελάσεις, περήφανοι και αναγκαίοι. Με πηχυαίους τίτλους, τετράχρωμες εντυπωσιακές φωτογραφίες και τόνους χυμένου μελανιού, οι αθλητικές εφημερίδες προσπαθούσαν να δελεάσουν το αναγνωστικό και φιλοθεάμων κοινό, προτείνοντας ηχηρά ονόματα, τα οποία τις περισσότερες φορές δεν περνούσαν καν το κατώφλι της χώρας μας. Με αφορμή λοιπόν αυτή την πραγματικότητα, εμείς σκεφτήκαμε να κάνουμε κάτι μάλλον διαφορετικό.
Για εννέα συνεχόμενα δεκαπενθήμερα, ξεκινώντας φυσικά από σήμερα, θα επικεντρωθούμε και θα σας παρουσιάσουμε εννέα σέντερ φορ, εννέα ποδοσφαιριστές που έγραψαν τη δική τους ιστορία στο ελληνικό πρωτάθλημα, εννέα εννιάρια που ήξεραν να στέλνουν την μπάλα στο αντίπαλο πλεχτό και έκαναν τους έρημους τους γκολκήπερ να πονοκεφαλιάζουν. Τα εννιάρια όμως αυτά δεν χρειάζεται, ούτε είναι απαραίτητο να είναι τα καλύτερα που πέρασαν ποτέ από τα ελληνικά πρωταθλήματα, δεν χρειάζεται η μεταγραφή τους να αποτέλεσε το μήλον της έριδος ανάμεσα στις κορυφαίες ελληνικές ομάδες, δεν χρειάζεται να παρουσιάστηκαν ως οι μεταγραφές του καλοκαιριού. Δύο είναι απλά οι βασικές προϋποθέσεις που τα εννιάρια αυτά είναι υποχρεωμένα να έχουν τηρήσει. Να φόρεσαν, έστω κάποια στιγμή στην καριέρα τους τη φανέλα με το νούμερο εννιά στην πλάτη, και να την τίμησαν όπως μόνο ένας σέντερ φορ ξέρει να κάνει. Ματώνοντας δηλαδή τα αντίπαλα δίχτυα…
Ο Ανέστης Αγρίτης γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1981. Στα δεκατέσσερά του ξεκίνησε στις ακαδημίες της Δόξας Πλαγιάς, ερασιτεχνικής ομάδας του νησιού του. Το 1999 εντάχθηκε στον Αιγέα Πλωμαρίου, με τον οποίο πέτυχε 6 γκολ στο πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής Κατηγορίας. Εκεί τον εντόπισαν τα λαγωνικά του Αιγάλεω, και το 2000 μετεγράφηκε στο ΄΄Σίτι΄΄ (παρατσούκλι του Αιγάλεω). Στο Αιγάλεω ο Ανέστης Αγρίτης αγωνίστηκε επτά ολόκληρα χρόνια, δύο στη Β΄ και πέντε στην Α΄ Εθνική. Με την ομάδα του ΄΄Σίτι΄΄ ο Αγρίτης πέτυχε 42 γκολ! Μαζί του έφτασε να αγωνιστεί μέχρι και στο Κύπελλο Ουέφα, την περίοδο 2004-2005. Στη Ριζούπολη (έδρα του ΄΄Σίτι΄΄ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις) ο Αγρίτης σκόραρε το γκολ της ισοφάρισης κόντρα στη «μεγάλη» Λάτσιο. Οι υπόλοιπες ομάδες του ομίλου τις οποίες το Αιγάλεω αντιμετώπισε ήταν η Μίντλεσμπρο, η Βιγιαρεάλ και η Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Η ευρωπαϊκή του παρουσία έκανε το 2007 τη γερμανική Κίκερς Όφφενμπαχ να τον εντάξει για ενάμισι χρόνο στο δυναμικό της. Εκεί ο Αγρίτης πέτυχε 6 γκολ αγωνιζόμενος στη Β΄ Κατηγορία της Μπουντεσλίγκα.
Ο Ανέστης Αγρίτης όμως δεν ήταν μόνο μεγάλος γκολτζής. Ήταν γρήγορος, δυνατός, τεχνίτης, ήξερε να ανοίγει διαδρόμους στις αντίπαλες άμυνες και να απασχολεί τους αντίπαλους αμυντικούς, και ήταν επίσης εξαιρετικός στην τελική πάσα. Κάποια απ’ αυτές του τις αρετές πρέπει να εντόπισαν στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης και τον επαναπάτρισαν το 2008. Με τον Ηρακλή όμως το γλυκό δεν έδεσε, ο Αγρίτης πέτυχε μόλις 1 γκολ σε 20 συμμετοχές, και το 2009 κατηφόρισε στην Κρήτη και τον ΟΦΗ. Στο Ηράκλειο έμεινε για δύο χρόνια και στην καλύτερή του ποδοσφαιρική ηλικία, ο Ανέστης Αγρίτης απέδειξε ξανά ότι είναι μεγάλος φορ, πετυχαίνοντας 24 γκολ με την ομάδα της Κρήτης σε 67 συμμετοχές. Τη φανέλα του βασικού στην Κρήτη την είχε πάρει σπίτι του, καθώς δεν αγωνιζόταν με την ομάδα του Ηρακλείου, μόνο όταν ήταν τραυματίας. Τα επόμενα δύο χρόνια αγωνίστηκε με τη φανέλα της Κέρκυρας στο νησί των Φαιάκων, με την οποία και πέτυχε 5 γκολ σε 48 συμμετοχές. Έκλεισε την καριέρα του στον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Το 2013 δηλαδή επέστρεψε στη Μυτιλήνη και αγωνίστηκε για δύο χρόνια στην Καλλονή.
Ο Ανέστης Αγρίτης αγωνίστηκε με τα χρώματα των εθνικών ομάδων της χώρας μας, τόσο των ελπίδων, όσο και της ολυμπιακής εθνικής ομάδας, το 2004, στην ολυμπιάδα της Αθήνας. Αγωνίστηκε μάλιστα για μία και μοναδική φορά στην καριέρα του και με την εθνική ομάδα των ανδρών, σ’ έναν αγώνα εναντίον της Κύπρου το 2003, υπό τις οδηγίες του Ότο Ρεχάγκελ.
Μπαλαδόφατσα από τις λίγες, αρχοντικός μα και δουλευταράς, ο Ανέστης Αγρίτης έφυγε από το νησί του, τη Λέσβο, και πάλεψε για το όνειρό του, όπως ο καθένας από μας οφείλει να κάνει. Με την πορεία του έγραψε τη δική του ιστορία στο ποδοσφαιρικό στερέωμα της χώρας μας. Εμείς απλά σας τον παρουσιάζουμε ξανά, ένα ζεστό καλοκαίρι όπως αυτό, παραδίδοντάς του με τον σεβασμό που του αρμόζει, την αγαπημένη του φανέλα με το νούμερο εννιά. Μια φανέλα που τόσο τίμησε και τόσο του αξίζει. Κι αν αναρωτιέστε γιατί του αξίζει, να σας υπενθυμίσουμε ότι στους σέντερ φορ οι οδηγίες των προπονητών είναι μάλλον απλές: «Στείλε την μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα», κι ο Ανέστης αυτό το έκανε και συχνά και καλά και όχι προς Θεού, ποτέ δεν περιορίστηκε σ’ αυτό…
