Πρώτα σαν υπεύθυνος της σχολής Ολυμπιακού στην Πάρο και από το 2010 έχει αναλάβει τις ακαδημίες του ΝΗΡΕΑ.
Παράλληλα είναι η ψυχή του Παγκυκλαδικού τουρνουά ακαδημιών, αφιερώνοντας πολλές ώρες, μαζί με άλλους, στην διοργάνωση του, ενώ εσχάτως λειτουργεί και σχολή τερματοφυλάκων στην Πάρο.
Γνωστός σε όλους και στην πράξη, όχι στα λόγια, για την φιλοσοφία του, παραμένει πιστός στις αρχές του, είναι πρώτα ο ίδιος παράδειγμα του «ευ αγωνίζεσθαι» σε γονείς και παιδιά και παραμένει ένας πιστός οραματιστής, που προσπαθεί να εμφυσήσει στα παιδιά τις αξίες του αθλητισμού και να τα εμπνεύσει στην ενασχόληση τους με το ποδόσφαιρο.
Δεν σταματά να επιμορφώνεται με τις σύγχρονες προπονητικές μεθόδους και μένει άφθαρτος από τα προβλήματα που συχνά προκύπτουν, στις διάφορες αγωνιστικές δραστηριότητες των παιδιών.
Μέσα από την κουβέντα που είχαμε μαζί του, αναδεικνύονται πιστεύουμε όλα τα θέματα και οι αρχές, που πρέπει να διέπουν μία ποδοσφαιρική ακαδημία.
Ποια είναι η φιλοσοφία σου για τις αρχές και τους στόχους μιας ακαδημίας;
«Καταρχάς νιώθω ευγνώμων γιατί πρώτα οι άνθρωποι της διοίκησης και στη συνέχεια οι γονείς αποδέχτηκαν τη φιλοσοφία μου για τις αρχές και τους στόχους που πρέπει να διέπουν τα τμήματα υποδομής του Νηρέα και μου έχουν εμπιστευτεί τα παιδιά. Με γνώση, υπομονή και επιμονή στο πλάνο που έχουμε φτιάξει μαζί με τη διοίκηση και τους γονείς από το 2010 καταφέραμε να δημιουργήσουμε μια μικρή κοινωνία μέσα στο σύλλογο και όλοι εμείς που ασχολούμαστε καθημερινά με τα παιδιά έχουμε έναν και μόνο στόχο: τη σωστή ανατροφή τους (με τη σωστή νοοτροπία), το χτίσιμο προσωπικοτήτων, τους καλούς χαρακτήρες και την καλή συμπεριφορά.
Βασική μου αρχή είναι ότι όλα ξεκινάνε από την προπόνηση. Θέλουμε τα παιδιά να έρχονται και να φεύγουν από την προπόνηση κάθε μέρα με χαμόγελο και εμείς να τα βοηθάμε ώστε να φτιάχνουν αυτοπεποίθηση, να αρχίζουν δηλαδή να πιστεύουν σιγά σιγά στους εαυτούς τους και τις δυνατότητές τους. Με τη μέθοδο εκμάθησης που ακολουθούμε στις προπονήσεις επιθυμούμε τα παιδιά να παίζουν μαθαίνοντας και να μαθαίνουν παίζοντας. Δίνουμε μεγάλη βάση στην τεχνική και τη συναρμογή των παιδιών θεωρώντας ότι είναι το Α όσον αφορά το ποδόσφαιρο και σπάνια θα κάνουμε κάτι στις προπονήσεις μας δίχως μπάλα. Άλλωστε, αν αποκτήσουν καλή τεχνική τα παιδιά αυτό θα τους βοηθήσει να παίζουν πιο άνετο και ελεύθερο ποδόσφαιρο. Σήμερα, μία από τις βασικές λειτουργίες των περισσότερων τμημάτων υποδομής είναι να διδάσκει τα παιδιά να είναι υπάκουα στρατιωτάκια παρά δημιουργικά. Εμείς δεν το θέλουμε αυτό και γι αυτό δίνουμε έμφαση στη βελτίωση της αυτοπεποίθησης του παιδιού και στην ευκαιρία δημιουργικότητας μέσα στο παιχνίδι γι αυτό και θα δείτε πολλές φορές ακόμα και τον τερματοφύλακά μας να συμμετέχει πολύ ενεργά στο παιχνίδι της ομάδας μας, να κάνει ντρίπλες και να δημιουργεί.»
Ποιές είναι οι διαφορές και ποια τα κοινά μεταξύ ενός προπονητή ανδρικών τμημάτων και ενός που προπονεί μικρά παιδιά;
Η πιο σημαντική διαφορά είναι ότι ο προπονητής των αναπτυξιακών ηλικιών πρέπει πρώτα να είναι καλός παιδαγωγός και μετά καλός προπονητής, ενώ στους ενήλικες αρκεί να είναι κάποιος καλός προπονητής. Άλλη διαφορά είναι ότι ο προπονητής της ανδρικής ομάδας καλείται να συμμαζέψει ή να διορθώσει τις όποιες αδυναμίες των παικτών του μέσα από την προπόνηση ώστε να παρουσιαστούν έτοιμοι για τον αγώνα και καταστρώνει τα πλάνα του γύρω από το πώς θα μπορέσει να αποσπάσει το θετικό αποτέλεσμα γι αυτόν και την ομάδα του. Αντίθετα με τον προπονητή στις μικρές ηλικίες ο οποίος οφείλει να χρησιμοποιεί τον αγώνα σαν μια ευκαιρία να δει πάνω σε τί χρειάζεται να βελτιωθούν τα παιδιά και να ζητάει από τα παιδιά να χρησιμοποιήσουν τον αγώνα σαν μια ευκαιρία να του δείξουν τί έχουν μάθει ως τώρα. Προσωπικά, δεν ζητώ ποτέ από τα παιδιά να νικήσουν, γιατί γνωρίζω ότι από μόνα τους είναι πολύ ανταγωνιστικά και θέλουν να νικάνε σε ότι κάνουν, αλλά τους ζητώ να επικεντρώνονται στο πώς θα μάθουν να παίζουν σωστά και να βελτιώνονται μέρα με την ημέρα, προπόνηση με την προπόνηση. Ένα κοινό στοιχείο είναι ότι όσοι καταπιάνονται με την προπονητική δεν πρέπει να πάψουν ποτέ να μαθαίνουν. Πιστεύω ακράδαντα ότι ένας καλός προπονητής, ειδικά στις αναπτυξιακές ηλικίες, δεν θα πρέπει να λειτουργεί ως προπονητής αλλά ως ένας άνθρωπος ο οποίος θα εξακολουθεί να μαθαίνει διαρκώς μαζί με τα παιδιά που προπονεί. Θεωρώ ότι όλα τα πράγματα που κάνουμε οι προπονητές στην καθημερινή μας τριβή με τα παιδιά μας τα υπαγορεύουν οι βαθύτερες πεποιθήσεις που έχουμε ως άνθρωποι. Συχνά όμως πολλοί ξεχνούν τις βαθύτερες πεποιθήσεις τους, αμελούν να ασχοληθούν πραγματικά με τους μικρούς ποδοσφαιριστές κι έτσι χάνουν την ισορροπία ανάμεσα στην αμεσότητα της νίκης με τη δυσκολία της εκπαίδευσης. Ο δικός μας ρόλος είναι να βοηθάμε τα παιδιά να κάνουν τις πληροφορίες που τους δίνουμε, πράξη, δημιουργία. Άλλωστε η ενασχόληση του παιδιού με το ποδόσφαιρο και η εκπαίδευσή του πρέπει να είναι μια εμπειρία που θα βασίζεται στην αμοιβαιότητα. Κι είναι επίσης πολύ σημαντικό το πώς εμείς θα πετάξουμε την πρώτη μπάλα στο παιδί που αποφασίζει να κάνει ποδόσφαιρο.»
Μία ακόμα σημαντική διαφορά μεταξύ ενός προπονητή ανδρικών τμημάτων και ενός που προπονεί μικρά παιδιά δεν νομίζεις ότι υπάρχει στη σημασία που πρέπει να αποδίδεται στο αποτέλεσμα;
«Ναι, έχεις δίκιο. Το αποτέλεσμα κρίνει πολλές φορές τους προπονητές στις ανδρικές ομάδες, ενώ στις μικρές ηλικίες δεν πρέπει να παίζει κανένα ρόλο. Εδώ μου δίνεις την ευκαιρία να σου δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Σχεδόν όλες οι ομάδες που αντιμετωπίζουμε εδώ στο νησί έχουν καταλάβει ότι δεν πρόκειται να παίξουμε ποτέ με μεγάλη μπαλιά από τον τερματοφύλακα και γνωρίζουν ότι επιλέγουμε πάντα την χαμηλή πάσα. Αυτό έχει ως συνέπεια οι προπονητές τους, που επιζητούν το αποτέλεσμα και τα πολλά γκολ, να ζητούν από τους παίκτες τους να πιέζουν μπροστά από το τέρμα την πρώτη πάσα με συνέπεια τις περισσότερες φορές να κλέβουν την μπάλα και να δεχόμαστε γκολ. Τα παιδιά, όμως, έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος για να μάθουν να παίζουν και το έχουν δεχτεί αυτό ψάχνοντας έτσι κι από μόνα τους να βρουν τον τρόπο μέσα στον αγώνα. Τα παιδιά την ώρα τους αγώνα, συνήθως βρίσκουν μπροστά τους προβλήματα τα οποία τα αντιμετωπίζουν εκείνη τη στιγμή για πρώτη φορά. Εμείς οι προπονητές πρέπει να έχουμε την εμπειρία και την ωριμότητα που χρειάζεται για να μπορούμε να τα βοηθήσουμε, όχι όμως να τους έχουμε έτοιμη τη λύση. Για να βρουν τη λύση πρέπει ο προπονητής και το παιδί να συνεργασθούν και να ψάξουν από κοινού. Καιρός είναι να καταλάβουν και οι άλλοι προπονητές τη σημασία της πρώτης πάσας ώστε και να μην την πιέζουνε και να μην μαθαίνουν στα δικά τους τα παιδιά να παίζουν με ψηλές μπαλιές πίσω από τον τερματοφύλακα κατευθείαν μπροστά. Να αφήσουμε τα παιδιά ελεύθερα να παίξουν και να χαρούν το παιχνίδι και τη συμμετοχή. Να κάνει το καθένα ότι μπορεί και ότι έμαθε στην προπόνηση. Δεν είναι δυνατόν στην προπόνηση να τους μαθαίνουμε την ντρίπλα και στο παιχνίδι να τους την απαγορεύουμε. Δεν είναι δυνατόν να τους ζητάμε να παίζουν με την μπάλα κάτω και στον αγώνα να τους φωνάζουμε “διώξε”.
Δεν πρέπει να παίζουν κανένα ρόλο τα αποτελέσματα στις μικρές ηλικίες. Ωραία, πέρυσι κι εμείς πήραμε το πρωτάθλημα Νέων στις Κυκλάδες. Και; Τι; Να βάλουμε το κύπελλο στην τροπαιοθήκη, να έχουμε να λέμε ότι είμαστε πρωταθλητές, να καμαρώνουμε και να υπερηφανευόμαστε για το κύπελλο; Δεν υπάρχει ουσία σε αυτό. Ουσία υπάρχει στην εκπαίδευση και στον τρόπο με τον οποίο μαθαίνουμε στα παιδιά να παίζουν σωστό ποδόσφαιρο σε αυτές τις ηλικίες.»
Ποια η άποψη σου για τον ρόλο των διοικήσεων και των γονέων στην λειτουργία μιας ακαδημίας;
«Γονείς και διοίκηση πρέπει να λειτουργούν ως ένα ενιαίο σώμα με μοναδικό σκοπό την εξέλιξη των παιδιών σε όλα τα επίπεδα. Η υπολειτουργία των τμημάτων υποδομής και η έλλειψη οργάνωσης στον Νηρέα την περίοδο 2009-10 υπήρξε για μένα πηγή έμπνευσης. Σκέφτηκα ότι για να ξεκινήσει κάτι καλό έπρεπε να φέρω κοντά γονείς και διοίκηση, ώστε όλοι μαζί να συνταχθούμε σε μια κοινή προσπάθεια για το καλό των παιδιών. Όλοι μαζί, το τονίζω. Πίστεψα ότι η άσχημη κατάσταση που επικρατούσε στα τμήματα υποδομής του Νηρέα θα άλλαζε μόνο όταν αλλάζαμε κι εμείς τον τρόπο εκπαίδευσης στις αναπτυξιακές ηλικίες. Ο ρόλος των γονέων παραμένει για μένα ο πιο σημαντικός και γι αυτό πρέπει να είναι κοντά σε όλες τις αποφάσεις του συλλόγου. Έχει παρατηρηθεί ότι οι γονείς του σήμερα-με ελάχιστες εξαιρέσεις- δυστυχώς δεν μαθαίνουν από τα παιδιά τους και τους ζητούν να συμπεριφέρονται ως ενήλικες στις προπονήσεις και τους αγώνες έχοντας μεγάλες απαιτήσεις από αυτά. Οι γονείς καλό είναι να καταλάβουν ότι πρέπει να αλλάξουν τη στάση τους και την αντιμετώπιση που έχουν απέναντι στα παιδιά την ώρα της προπόνησης ή του αγώνα. Μέσα από εμπεριστατωμένες έρευνες έχει αποδειχθεί ότι η χειρότερη εμπειρία των παιδιών στο ποδόσφαιρο είναι: “Η επιστροφή στο σπίτι με τους γονείς μετά από παιχνίδια”. Τα παιδιά μετά από αγώνες, είτε νικήσουν, είτε χάσουν, θέλουν μια απόσταση καθώς επιστρέφουν από το ρόλο του αθλητή στον ρόλο του παιδιού και θέλουν και οι γονείς ανάλογη μετάβαση από το ρόλο του θεατή στο ρόλο του γονιού.
Όσον αφορά τον ρόλο της διοίκησης του κάθε συλλόγου αυτός πρέπει να είναι καθαρά οργανωτικός και τίποτα παραπάνω, να μεριμνεί για τις καλές εγκαταστάσεις προπόνησης, για παροχές προς τα παιδιά και για τον προπονητικό εξοπλισμό. Στην Πάρο δυστυχώς τα μυαλά ορισμένων που εκλέγονται μέσα στα συμβούλια των συλλόγων πρέπει να αλλάξουν κι αν δεν δέχονται να αλλάξουν ας εξαφανιστούν από το χώρο των αναπτυξιακών ηλικιών. Δεν νοείται να πιέζουν τα παιδιά και τους προπονητές για το αποτέλεσμα. Δεν είναι δυνατόν να συμμετέχουν στα κοινά ενός συλλόγου μόνο όσο είναι το παιδί τους εκεί κι όταν αυτό φεύγει να εξαφανίζονται. Και δεν είναι σωστό να βλέπουν τα παιδιά σαν μηνιαίες συνδρομές δίχως να μεριμνούν έστω για τα στοιχειώδη που πρέπει να παρέχονται σε ένα παιδί. Ακόμα κι εμείς, όμως, ως προπονητές οφείλουμε να δίνουμε χρόνο συμμετοχής σε όλα τα παιδιά και να μην τα ξεχωρίζουμε σε ικανά και μη ικανά. Όλα τα παιδιά έχουν ικανότητες.»
Ποιοί στόχοι και ποιά πρότυπα πρέπει να ιεραρχούνται στις διοργανώσεις και στα παιχνίδια μεταξύ παιδιών;
«Βασικός στόχος πρέπει να είναι ο σεβασμός και πρότυπο η σωστή συμπεριφορά. Αν εμείς δεν συμπεριφερόμαστε σωστά στο γήπεδο και δεν σεβόμαστε τον χώρο, τους αντιπάλους και το παιχνίδι, μετά δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση από τα παιδιά να συμπεριφέρονται σωστά και να σέβονται. Είναι πολύ εύκολο να παρασυρθεί κανείς και να δώσει έμφαση στις νίκες και τις προσωπικές του φιλοδοξίες, με αποτέλεσμα να μην ασχοληθεί με πράγματα που είναι σημαντικότερα και πιο ουσιαστικά για τα παιδιά, όπως η συμμετοχή, η διασκέδαση, το χαμόγελο. Δεν πρέπει τα αποτελέσματα να παίρνουν αξία κλέβοντας τη ματιά μας από την ουσία κι αυτό μπαίνει πρώτο στην δική μου ιεραρχία.
Δυστυχώς η ποδοσφαιρική μας κουλτούρα ευνοεί το άμεσο. Στις διοργανώσεις και τα παιχνίδια μεταξύ των παιδιών όλες οι συζητήσεις των μεγάλων έχουν να κάνουν γύρω από το τί θέση βγήκαν, πόσα γκολ έβαλαν, πόσα γκολ δέχτηκαν κι έτσι όλοι επικεντρώνουν όλο το ενδιαφέρον τους εκεί και χάνουν την ουσία της εκπαίδευσης.
Στον Νηρέα, αντίθετα με ότι γίνεται τριγύρω, προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα αθλητικό πλάνο ώστε να είναι αυτό η βάση ενός ευρύτερου σχεδίου αλλαγών που θέλουμε να προκαλέσουμε μέσα στο σύλλογο. Έτσι, αυτόματα, αλλάξαμε όλο το σκεπτικό μας για τη σημασία που πρέπει να αποδίδουμε στις νίκες στις μικρές ηλικίες και δώσαμε έμφαση σε άλλα πιο σημαντικά πράγματα.»
Δηλαδή, ένας γονιός που φέρνει το παιδί του στον Νηρέα σε τι άλλα οφέλη μπορεί να προσδοκά εκτός από το να του μάθει μπάλα;
«Δεν είναι, όπως προανέφερα, μόνο το ποδόσφαιρο και το αποτέλεσμα ως ζητούμενο. Είναι πολλά τα οφέλη από τη συμμετοχή ενός παιδιού σε οποιαδήποτε ομάδα. Μπορούν να μάθουν να μιλάνε σωστά, να τρώνε σωστά, να συζητούν, να χειρίζονται καταστάσεις και συναισθήματα. Στόχος μας στον Νηρέα είναι να βάζουμε διαρκώς ψηλά τον πήχη σε ότι καλύτερο μπορούμε να παρέχουμε στα παιδιά γιατί εχθρός του καλού πρέπει να είναι πάντα το καλύτερο. Μετά, προτεραιότητά μας είναι να μαθαίνουν σωστά το ποδόσφαιρο και από αυτό να έχει όφελος πρωτίστως ο Νηρέας. Δεν θέλουμε με τίποτα τα παιδιά ερχόμενοι στο χώρο του ποδοσφαίρου να χάσουν την παιδικότητά τους, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο αυθορμητισμός, η ανεξαρτησία και η δυνατότητα της επιλογής. Δεν είναι σωστό να τα πιέζουμε και να τους συμπεριφερόμαστε ως ενήλικες κι αυτό γιατί παρατηρείται συχνά το φαινόμενο ότι όταν τα παιδιά πιέζονται από μικρή ηλικία φτάνουν 14-15 ετών και συνήθως εγκαταλείπουν το χώρο του ποδοσφαίρου. Εκτιμώ ότι αν συνεχίσουμε έτσι με υπομονή, επιμονή, καλή διάθεση και χαμόγελο ο Νηρέας δεν θα έχει πρόβλημα να στελεχώνει με δικά του παιδιά την ανδρική ομάδα για πολλά χρόνια ακόμα.»
Σε τι επίπεδο βρίσκεται το επίπεδο των ακαδημιών στην Πάρο και στις Κυκλάδες γενικότερα και τι νέα έχουμε από το Πανκυκλαδικό;
«Με τίποτα δεν μπορώ να παραβλέψω ότι έχει επιτευχθεί μεγάλη πρόοδος συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια τόσο στην οργάνωση, όσο και στις υποδομές όλων των ομάδων της Πάρου. Τα περιθώρια βελτίωσης είναι ακόμα πολλά και ελπίζω χρόνο με το χρόνο να βάζουμε όλοι μαζί από ένα λιθαράκι και να ανεβάζουμε ακόμα υψηλότερα το επίπεδο. Το 9ο Πανκυκλαδικό τουρνουά ακαδημιών ποδοσφαίρου θα διεξαχθεί στο νησί της Μήλου φέτος με μοναδική προϋπόθεση να λυθεί το θέμα της συγκοινωνίας με τα πλοία ώστε να μπορέσουν να μετακινηθούν οι ομάδες. Για εμάς που διοργανώνουμε αυτή τη γιορτή του μικρού ποδοσφαιριστή μας χαροποιεί ιδιαίτερα που θα γίνει εκεί το τουρνουά μιας και οι άνθρωποι του Παμμηλιακού έχουν αποδείξει τόσα χρόνια το ήθος, την αγάπη τους και την αξία τους στο χώρο του ποδοσφαίρου. Μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Φλεβάρη θα βγει και η προκήρυξη, οπότε θα ενημερωθείτε πιο αναλυτικά.»
Από πέρυσι γνωρίζω ότι έχεις ξεκινήσει τη δημιουργία ενός τμήματος που προπονείς αποκλειστικά τερματοφύλακες. Φέτος έγινε πιο οργανωμένο και το Sport Cyclades είναι χορηγός επικοινωνίας. Μίλησέ μας γι αυτό.
«Το Paros Football Keeper's School το ξεκίνησα από πέρυσι με τη συμμετοχή 6 παιδιών από όλη την Πάρο και είναι μια προσπάθεια που κάνω ώστε να υπάρχει ένα τμήμα που αφορά αποκλειστικά τη θέση του τερματοφύλακα για παιδιά από 8-18 ετών. Γίνονται εξειδικευμένες προπονήσεις για αυτή την πολύ ιδιαίτερη και δύσκολη θέση δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη βελτίωση όλων των τεχνικών χαρακτηριστικών των παιδιών. Φέτος ξεκίνησαν 9 παιδιά από όλη την Πάρο και προπονούνται δύο φορές την εβδομάδα. Μία στο γήπεδο της Νάουσας και μία στο γήπεδο της Παροικιάς. Έχουμε δημιουργήσει ένα πολύ καλό team ενώ έχουμε αναπτύξει και μια συνεργασία με την HO Soccer, μία καινούρια και ανερχόμενη εταιρεία που δραστηριοποιείται στο χώρο της ένδυσης και του υλικοτεχνικού εξοπλισμού του τερματοφύλακα. Εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά το Sport Cyclades για την προβολή και προσωπικά τους Λουκή Γιώργο και Πανταζή Κώστα για την ευγενική συνεισφορά τους στα ρούχα των παιδιών.»
Αυτά μας είπε ο Μιχάλης Παπαδάκης.
Θεωρούμε, ότι πολλοί πρέπει να προβληματιστούν και τα θέματα που θίχθηκαν να μπουν στην καθημερινότητα όσων ασχολούνται και κυρίως των γονέων.
ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ
Οι εικόνες από τα παιχνίδια και τις προπονήσεις των μικρών παιδιών, ας είναι χαρούμενες φατσούλες που απολαμβάνουν το ΠΑΙΧΝΙΔΙ, ξεφεύγουν από την καθημερινή πίεση και δεν επιζητούν την νίκη σαν αυτοσκοπό.
Χωρίς την πίεση της νίκης και τα παιδιά με ταλέντο βελτιώνονται, γιατί μαθαίνουν το σωστό και αυτά με λιγότερο παίρνουν συμμετοχή και αισθάνονται σημαντικά.
Θέλω εδώ να σημειώσω ότι σε όλες τις εσωτερικές διοργανώσεις και τουρνουά των μεγάλων ομάδων της Ελλάδας και της Ευρώπης, έχουν καταργηθεί οι βαθμολογίες και τα ανάλογα κύπελλα και επιβραβεύονται μόνο το ήθος και η σωστή συμπεριφορά των παιδιών.
Μάλλον κάτι περισσότερο ξέρουν Προπονητές, παράγοντες και γονείς, ας έχουν πυξίδα τους αυτήν την προσέγγιση και τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα.
Τέλος το site μας θέλει να διατυπώσει μία ιδέα-πρόταση στους υπεύθυνους των ακαδημιών των ομάδων.
Επειδή τελευταία πολλά κρούσματα ακούγονται για εντάσεις σε αγωνιστικούς χώρους κατά την διάρκεια αγώνων μεταξύ παιδιών, ενώ και στο παρελθόν υπήρξαν άσχημα γεγονότα, προτείνουμε κάθε φορά που κάποιος από την εξέδρα η το γήπεδο δημιουργεί θέμα, να διακόπτεται το ματς και ακόμη να σταματά οριστικά η διεξαγωγή του, ανεξάρτητα του ποιος έχει δίκιο η άδικο, του πόσο είναι το σκορ και του αν ο υπαίτιος είναι με εμάς η με τους άλλους!
Μία άμυνα για την ψυχολογική ισορροπία των παιδιών, που όλοι πρέπει να υποστηρίξουμε.
Υ.Γ
Την Τετάρτη 19/2 στην αίθουσα του Νηρέα, στα πλαίσια του προγράμματος παράλληλων δράσεων των τμημάτων υποδομής του συλλόγου, η ψυχολόγος Μαριαλένα Καλύβα-Δραγάζη θα μιλήσει με θέμα «Γονείς και αθλητισμός-Οι προσδοκίες των γονιών και οι επιπτώσεις τους».
Παροτρύνουμε όλους τους γονείς που έχουν τα παιδιά τους στον αθλητισμό και όλους τους προπονητές που ασχολούνται με παιδιά να δώσουν το παρόν.
