ΑΣΤΕΡΑΣ ΜΑΡΜΑΡΩΝ

Χθες Μεγάλη Δευτέρα στο Δημοτικό Γήπεδο Αρχιλόχου στα Μάρμαρα συγκεντρώθηκαν οι βετεράνοι της Πάρου και αρκετός κόσμος στην ημέρα μνήμης για τον Μάρκο Ξενάριο.

Πριν τέσσερα χρόνια η μορφή του Μαρκου Ξενάριου εγκατέλειψε τα εγκόσμια σκορπώντας θλίψη στην οικογένεια του και σε όλους που τον γνώριζαν μέσα και έξω από τα γήπεδα.

Από χτες διαβάζουμε σε τοπικά μπλογκς της Πάρου και σε σχόλια παραγοντίσκων και πολιτικάντηδων διάφορες φιλοσοφοαρλούμπες σχετικά με κάποιον «πιτσιρικά;» που πάει και γράφει στο γήπεδο των Μαρμάρων το όνομα της αγαπημένης του ομάδας.

Η δημοσιοποίηση από τον πρόεδρο της ΕΠΣΚ κ. Φρέρη της δήλωσης συμμετοχής του Αστέρα Μαρμάρων στο πρωτάθλημα προκάλεσε έκπληξη στους ποδοσφαιρικούς κύκλους, γιατί κανείς δεν περίμενε την κίνηση αυτή της τελευταίας στιγμής.

Η πιο κάτω επιστολή - απάντηση προς τον πρόεδρο της ΕΠΣ Κυκλάδων κ Γιάννη Σιγάλα μας στάλθηκε από τον πρόεδρο του Αστέρα Μαρμάρων κ. Ανδρέα Σάμιο.

Πένθος για τον χαμό του Ηλία Βλασίδη επικρατεί στην κοινωνία του νησιού της Πάρου, ιδιαίτερα στην ποδοσφαιρική κοινότητα από τον ξαφνικό χαμό του Ηλία.

Με τον επιμερισμό των δράσεων της ΚΔΕΠΑΠ και την συγκρότηση αμιγούς αθλητικής επιτροπής, σκοπεύουν οι υπεύθυνοι του δήμου Πάρου να βοηθήσουν τα αθλητικά δρώμενα του νησιού.

Σε ένα κακό ποιοτικά παιχνίδι με πολλά νεύρα, που έφεραν κόκκινες κάρτες και αποβολές ο Καρτεράδος νίκησε 1-0 τον Αστέρα Τραγαίας πανηγυρίζοντας την 3^η του νίκη στο φετινό πρωτάθλημα.

Στον Αστέρα Ζωγράφου θα αγωνίζονται την  φετινή περίοδο τρείς Παριανοί ποδοσφαιριστές.

Στην διοργάνωση τοπικού πρωταθλήματος με την επωνυμία «Μάρκος Ξενάριος» προχωράει η διοίκηση του Αστέρα Μαρμάρων.

Η αδυναμία των παραγόντων να συνεννοηθούν οδήγησε στο ναυάγιο της συγχώνευσης Αστέρα-Μαρπησσαικού και στην μη κάθοδο ομάδας στο πρωτάθλημα.

Απευθυνθήκαμε στο περσινό προπονητή Τάσο Κοπανίδη και επενδύσαμε στην τεράστια εμπειρία του στους αγωνιστικούς χώρους, για να ακούσουμε τις απόψεις του και να καταλάβουμε καλύτερα τους λόγους της αποτυχίας του εγχειρήματος.

Ανταποκρίθηκε, και τον ευχαριστούμε, ρίχνοντας άπλετο φως στα αίτια.

-κ. Κοπανίδη, πέρυσι δεχτήκατε την πρόσκληση-πρόκληση της Ένωσης.

Τι σας έκανε να πείτε το ναι σε αυτήν τη συνεργασία;

«Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ήλθαν και με βρήκαν πολλοί ποδοσφαιριστές [αυτοί που ξεκίνησαν την ιδέα της ένωσης] και συζητήσαμε αρκετές φορές.

Με όλους είχα συνεργαστεί κατά καιρούς σε ομάδες της Πάρου, τους γνώριζα σαν αθλητές και σαν προσωπικότητες και η εκτίμηση ήταν αμοιβαία.

Μου ανάλυσαν το σκεπτικό τους για μία ομάδα στην περιοχή τους και μου εξέφρασαν την επιθυμία να τους αναλάβω.

Διαπίστωσα τη διάθεση και την αποφασιστικότητα τους, το δυναμικό σε παίκτες φαινόταν ενδιαφέρον, παρόλο που υπήρχαν 2-3 σημαντικές ελλείψεις, με βασικότερη του τερματοφύλακα.

Κάποια στιγμή με κάλεσε η διοίκηση να συζητήσουμε και διαπίστωσα ότι το όραμα της ενοποίησης ασπαζόταν με θέρμη τόσο η πλευρά του Αστέρα με τον κ. Σάμιο, όσο και του Μαρπησσαικού με τους κ.κ. Ντάρα και Μαμάση.

Είχα την διαβεβαίωση για την στήριξη και των δύο πλευρών κι έτσι δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να συμφωνήσουμε.

Το σκεπτικό ήταν να μη γίνει μία πρόσκαιρη κίνηση εντυπωσιασμού, αλλά να βάλουμε τις βάσεις ώστε αυτή η προσπάθεια να έχει διάρκεια, με γνώμονα την ανάπτυξη του αθλητισμού στην νότια Πάρο και την συγκέντρωση όλων των παιδιών της περιοχής»

-Τι δυσκολίες αντιμετωπίσατε κατά την διάρκεια της χρονιάς;

«Όταν ξεκίνησε η προετοιμασία πρέπει να πω ότι εντυπωσιάστηκα από την όρεξη και την προσπάθεια των ποδοσφαιριστών, πολλοί από τους οποίους ερχόταν στην προπόνηση κατευθείαν από την οικοδομή, από τα χωράφια η μετά από πολύωρη ορθοστασία στα μαγαζιά που δούλευαν.

Παρά το ότι οι προπονήσεις ήταν δυνατές έβλεπα στα μάτια τους την προσμονή να αρχίσουν οι αγώνες κι αυτό με χαροποιούσε ιδιαίτερα.

Βέβαια τα προβλήματα σε συγκεκριμένες θέσεις παρέμεναν και αφού δεν υπήρχε δυνατότητα για μεταγραφές, προσπαθούσαμε εκ των έσω να τις καλύψουμε.

Για την θέση του τερματοφύλακα επαναφέραμε στην ενεργό δράση τον παλαίμαχο Γιάννη Βιτζηλαίο, που βοήθησε όσο μπορούσε και θέλω δημόσια να τον ευχαριστήσω.

Κάπου εκεί σιγά-σιγά άρχισαν να εμφανίζονται τα προβλήματα.

Ενώ με τα παιδιά στο γήπεδο κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε, η διοικητική και οργανωτική ανυπαρξία άρχισε να φαίνεται και να επηρεάζει.

Αξιοσημείωτο εδώ, ότι βγάλαμε την προετοιμασία και δύο μήνες πρωταθλήματος με πέντε [!] μπάλες κι αυτές δεύτερης ποιότητας.

Κάποιοι συνάδελφοι προπονητές με καταλαβαίνουν φαντάζομαι και χαμογελούν αυτή την στιγμή!

Από ένα σημείο και μετά στις προπονήσεις μείναμε απελπιστικά μόνοι.

Μερικές φορές δεν είχαμε νερά σε ανυπόφορη ζέστη!

Ο Ανδρέας ο Σάμιος προσπαθούσε όσο μπορούσε να είναι κοντά βέβαια μέχρι κάποιο χρονικό σημείο καθώς ήταν και αυτός μόνος του...

Εδώ ήθελα να σας πω πως μετά τον πρώτο μήνα κιόλας, μου είχε περάσει από το μυαλό η σκέψη να τα παρατήσω, έβλεπα σημάδια ότι η κατάσταση δεν πήγαινε σε καλό δρόμο.

Μάλιστα το είχα συζητήσει με μερικά παιδιά.

Με την παρότρυνση τους και λόγω του χαρακτήρα μου που δεν μου αρέσει να εγκαταλείπω στα δύσκολα, αποφάσισα να συνεχίσω για να μην προδώσω τα παιδιά αυτά, που πίστεψαν σε εμένα και είχαν βάλει ψηλά τον πήχυ για τον εαυτό τους.

Από την άλλη μεριά η ολοκλήρωση της ένωσης και τυπικά καθυστερούσε.

Οι συναντήσεις των υπεύθυνων ματαιώνονταν, όταν συναντιόντουσαν δεν έβγαζαν άκρη και οι φήμες ότι δεν πάνε καλά τα πράγματα άρχισαν να διαδίδονται.

Η ομάδα ήταν σε πολύ καλή κατάσταση αγωνιστικά, αλλά στο μυαλό όλων υπήρχε ανασφάλεια και προβληματισμός, όσο κι αν προσπαθούσα να τους κάνω να σκέπτονται μόνο τους αγώνες.

Παίζαμε με μεγάλη ψυχολογική πίεση από τα πρώτα παιχνίδια, με αποτέλεσμα παρόλο που η απόδοση μας ήταν καλή, να μην μπορούμε να κερδίσουμε.

Πάνω σε αυτά άρχισε και κριτική από ανθρώπους που ενώ έπρεπε να είναι κοντά στην ομάδα, αυτοί από την εξέδρα και τα καφενεία κατηγορούσαν παίκτες και προπονητή.

Άλλοι τα έβαζαν με παίκτες αντιπάλων ομάδων.

Θυμηθείτε το παιχνίδι με την Μήλο...

Πολλοί παίκτες υπό την πίεση αυτή και βλέποντας το όραμα τους για ενοποίηση να απομακρύνεται, έχασαν την αυτοπεποίθηση τους, άλλοι τα παράτησαν και άλλοι ήταν τυπικά μόνο παρόντες.»

-Οι παίκτες σας στήριζαν και σας υποστήριζαν φανατικά μέχρι το τέλος, το ίδιο και εσείς αυτούς, αλλά όπως αποδείχτηκε δεν έφτανε μόνο αυτό.

Τι πιστεύετε ότι τελικά δεν πέτυχε στη προσπάθεια αυτή;

«Κάποια στιγμή προέκυψε θέμα απομάκρυνσης μου από την ομάδα, από ανθρώπους που αντί να κάνουν αυτοκριτική και να δουν τα δικά τους λάθη η την δική τους ανυπαρξία, είπαν να προσφύγουν στην εύκολη λύση.

Οι παίκτες πήραν πρωτοβουλία και με στήριξαν, δηλώνοντας ότι δεν θέλουν άλλον προπονητή, εξάλλου αυτοί ήσαν οι μόνοι που γνώριζαν καλά τι γίνεται καθημερινά στην προπόνηση και τι δουλειά κάναμε στο γήπεδο.

Και μιλάμε για ποδοσφαιριστές που κάθε άλλο παρά βασικοί ήσαν στην ενδεκάδα.

Από τη μεριά μου κι εγώ τους στάθηκα μέχρι το τέλος.

Συνεχίσαμε μαζί μέχρι τον Μάιο σχεδόν, αρκετά μετά το τέλος του πρωταθλήματος.

Κατά την γνώμη μου η ένωση Αστέρα Μαρμάρων και Μαρπησσαικού πέτυχε και μάλιστα θα είχε πολύ καλό μέλλον!

Και μιλάω για την ουσία, που είναι η ομάδα μέσα στο γήπεδο και οι σχέσεις των παικτών μεταξύ τους, όχι τα διαδικαστικά.

Για μένα μία ομάδα είναι οι ποδοσφαιριστές της και ο κόσμος της.

Οι διοικήσεις εναλλάσσονται κάθε τόσο και πολλές φορές ασχολούνται άνθρωποι που έχουν κάποιο συμφέρον και αποσκοπούν κάπου.

Πολύ λίγοι είναι οι άνθρωποι που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο επειδή αγαπούν το άθλημα και την μυρωδιά της μπάλας και ακόμη λιγότεροι αυτοί που έχουν κάποια σχέση με το αντικείμενο…»

-Τι θα έπρεπε να γίνει και δεν έγινε κατά την άποψη σας και αν πιστεύετε ότι υπάρχει ποδοσφαιρικό αύριο στην νότια Πάρο.

«Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν για το ποδόσφαιρο της νότιας Πάρου.

Αυτοί που ασχολούνται διοικητικά με τις ομάδες τα ξέρουν πολύ καλά.

Θέληση χρειάζεται και κοινή λογική, να διαθέσουν χρόνο και να «τρέξουν» για να βρουν οικονομική στήριξη.

Εγώ μιλώ μόνο σαν προπονητής και για τα θέματα που επηρεάζουν το αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας.

 Όσον αφορά τώρα στο αύριο για το ποδόσφαιρο της περιοχής, βλέπω δύσκολο να σηκώσει κεφάλι ξανά μέσα από το τέλμα που βρέθηκε.

Οι ποδοσφαιριστές που πήγαν σε άλλες ομάδες το βλέπω χλωμό να γυρίσουν πίσω, όχι γιατί δεν αγαπάνε τον τόπο τους, αλλά γιατί δεν πιστεύουν ότι μπορεί να ξαναγίνει κάτι καλό.

Πολλοί βέβαια τα έχουν παρατήσει.

Οι ακαδημίες μόνο είναι ένα φως στο τούνελ, αλλά αν δεν έχεις αντρική ομάδα λείπει από τα παιδάκια το κίνητρο και το παράδειγμα.

Μόνο κάποιος ισχυρός παράγοντας του τόπου με οικονομική άνεση θα μπορούσε να επαναφέρει την κατάσταση, χωρίς να είναι και σίγουρο πως θα τα καταφέρει.

Γνωρίζετε εσείς κανέναν τέτοιο άνθρωπο;

Εύκολα γκρεμίζεις μια παλιά κατοικιά, αλλά να κτίσεις πολυκατοικία σε στέρεες βάσεις είναι πολύ χρονοβόρο και κοστίζει.»

-Ποια είναι τα άμεσα σχέδια του Τάσου Κοπανίδη;

«Η περσινή χρονιά ήταν για μένα πολύ κουραστική σωματικά και ψυχολογικά.

Ακόμα κι αν είχα πρόταση να ασχοληθώ κάπου, δεν νομίζω να το έκανα.

Ευτυχώς δεν εξαρτώμαι από το ποδόσφαιρο για να επιβιώσω και θεώρησα ότι έχω το δικαίωμα να πω μερικά πράγματα που δεν τα λένε πολλοί στη θέση μου, υπολογίζοντας ίσως το όποιο κόστος.

Ξεκούραση λοιπόν τον χειμώνα και ίσως κανένα ταξιδάκι.

Εύχομαι καλή ποδοσφαιρική χρονιά στις δύο πλέον ομάδες του νησιού, υγεία και επιτυχίες στους αθλητές που αγωνίζονται σε αυτές»

Τσουνάμι αναμένονται οι εξελίξεις στην Πάρο, όσον αφορά το που θα βρουν στέγη οι ποδοσφαιριστές του Αστέρα Μαρμάρων και του Μαρπησσαικού που έπαιζαν πέρυσι σαν Ένωση στο πρωτάθλημα.