Αντώνη, φέτος,  ξανά ασχοληθήκαμε με την περιβόητη συνένωση των παριανών ομάδων. Τι έφταιξε κατά την γνώμη σου και δεν θα έχουμε από φέτος την μία ομάδα;

«Ο εγωισμός κ η μισαλλοδοξία των εμπλεκομένων πλευρών. Δυστυχώς οι μόνοι που διαθέτουν αγαθές και διάφανες προθέσεις ειναι οι ποδοσφαιριστές της Πάρου, οι οποίοι αφιλοκερδώς αφήνουν τον ιδρώτα τους στο γήπεδο προκειμένου να υπερισχύσει  και να ακουστεί το νησί. Αλλά, δεν είναι εκείνοι που παίρνουν τις αποφάσεις....»

Έχεις αγωνιστεί στις δυο “μεγαλύτερες”,  ομάδες του νησιού μας (Νηρέα και ΑΟΠ), γνωρίζεις  πολύ καλά, τόσα χρόνια στα γήπεδα,  αυτούς τους συλλόγους. Νομίζεις ότι είναι εφικτή η συγχώνευση τους, από του χρόνου;

«Προσωπική μου άποψη είναι πως, αν φέτος οι συζητήσεις ξεκίνησαν από μηδενική βάση, του χρόνου θα ξεκινήσουν από αρνητική. Μοναδικη ελπίδα είναι να καταλάβουν όλοι πια είναι η συμφέρουσα λύση για την πρόοδο του ποδοσφαίρου στο νησί και να ενώσουν τις δυνάμεις τους αποβάλλοντας όποια κακεντρέχεια του παρελθόντος. Οι ποδοσφαιριστές  προτείναμε την πιο λογικη λύση για την συνένωση, δεν έχουν παρά να την υιοθετήσουν.»

Φέτος ο ΑΟ Πάρου κάνει ένα νέο ξεκίνημα με έναν καινούργιο προπονητή. Πως βλέπεις την φετινή πορεία της ομάδας σου;

«Φέτος τα πράγματα θα είναι λίγο πιο δύσκολα, καθώς έφυγαν πέντε ποδοσφαιριστές κορμού για την ομάδα, αν και υπάρχουν νέα παιδιά να τους αντικαταστήσουν. Το ερώτημα είναι –οπως κάθε χρόνο- τι όρεξη έχει ο καθένας και σε τι κατάσταση βρίσκεται; Η ομάδα εξαρτάται όλα αυτα τα χρόνια από παιχτες κάτω των 17 και από αυτούς των 30 και άνω, οπότε και η κάθε χρονιά είναι ένα ερωτηματικό. Ταλέντο πάντως υπάρχει. Τώρα όσον αφορά τον νέο προπονητή, θα χρειαστεί να παντρέψει αυτή την διαφορά ηλικίας και να προσδόσει αν μη τι άλλο όρεξη για ποδόσφαιρο. Γνωρίζει την πραγματικότητα του κυκλαδίτικου ποδοσφαίρου και με λίγη τύχη θα τα καταφέρει και στον ΑΟΠ. Εμείς θα βοηθήσουμε όπως κάθε χρονιά και θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο.»

Το μελών του Αντώνη Κορτιάνου είναι ίσως και σε κάποιον πάγκο ομάδας ως προπονητής;

«Προς το παρών και όσο αντέχουν τα πόδια και τα πνευμόνια μου θα συνεχίσω να αγωνίζομαι εντός του γηπέδου, καθώς θεωρώ πως πρωταγωνιστές είναι οι ποδοσφαιριστές. Από κει και πέρα μου αρέσει να ασχολούμαι με τα τμήματα υποδομής –έχω βοηθήσει την ομάδα σε τέτοιο πόστο στο παρελθόν – και αν μου ζητηθεί ενδεχομένως να το ξανακάνω.»

Όλα αυτά τα χρόνια που είσαι στα γήπεδα, έχεις περάσει όμορφες και άσχημες στιγμές, τι σου έρχεται στο νου ως η πιο όμορφη και πιο άσχημη στιγμή;

«Η πορεία του ΑΟΠ πριν δύο χρόνια και ιδιαιτερα η νίκη στη Σύρο ήταν ίσως μία από τις καλύτερες στιγμές, όπως και η άνοδο του Νηρέα στο μπαράζ με τον Φοίνικα πριν από μερικά χρόνια. Βέβαια το πλέον σημαντικό είναι οι γνωριμίες και οι φιλίες με αρκετά παιδιά που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο στο νησί αλλά και σε όλες τις Κυκλάδες και είναι μάλλον κάτι που μένει. Από την άλλη η πλέον δυσάρεστη στιγμή ήταν το παιχνίδι με τον Νηρέα την πρώτη χρονιά που πήγα στον ΑΟΠ και η αντιμετώπιση από τον κόσμο και τους πρώην συμπαίκτες μου, αν και γνώριζαν το λόγο της αποχώρησης μου. Τότε ήταν μία εξίσου αποτυχημένη απόπειρα συνένωσης ».

Αντώνη σε ευχαριστούμε πολύ για την συνέντευξη, σου ευχόμαστε καλή συνέχεια…

«Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ.»