✍️ για το sportcyclades ο Γιώργος Νομικός
Μετά από μια μακαρονάδα με κιμά, η καλύτερη χώνεψη είναι ένα περπάτημα στην πλατεία (μία είναι η πλατεία).
Ύστερα από την πρώτη γύρα σκέφτηκα να πάω και λίγο παρακάτω, στο κλειστό Βαρίκας, μπας και πετύχω τις πρώτες προπονήσεις του Πανιωνίου. Το στερητικό μετά από 4 μήνες απραξίας είχε αρχίσει να γίνεται έντονο και έπρεπε να ξεχαρμανιάσουμε λίγο.
Η επίσκεψη στο Βαρίκας εξελίχθηκε σε περιήγηση στα νέα έργα που γίνονται εντός και εκτός γηπέδου. Στα έμψυχα και τα άψυχα. Οι κερκίδες μύριζαν ΒΙΒΕΧΡΩΜ, το γυμναστήριο τη μυρωδιά της δερματίνης, τα αποδυτήρια είχαν design Κυκλαδίτικο με χτιστούς πάγκους, η βάση για την εγκάρσια μεγάλη κερκίδα με τα αεροπορικά καθίσματα στα τελευταία μερεμέτια της, οι νέοι φωτισμοί έτοιμοι, ο νέος πίνακας μόλις βγήκε από το νάιλον. Ωραία πράγματα.
Δεν είχε περάσει ένας μήνας που είχα γράψει ένα άρθρο στο Sportcyclades (Προλετάριοι του βόλλευ μην ενωθείτε) προβληματισμένος για τη δυσαναλογία διάθεσης του προϋπολογισμού των ομάδων βόλλεϋ με αδικημένους τα προπονητικά team και τα έργα υποδομής. Τα παράπλευρα έργα που γίνονται στον Πανιώνιο τον τελευταίο καιρό φανερώνουν μία διάθεση ολιστικής ανάπτυξης και όχι μόνο αγωνιστικής. Είχα γράψει πως όταν ένα μέλος του αγωνιστικού team αντιληφθεί σοβαρή δουλειά στο σκηνικό στο οποίο δουλεύει, όχι μόνο θα το επιστρέψει στο γήπεδο αλλά θα το διαδώσει στην πολυκατοικία του Ελληνικού βόλλεϋ. Αν, αντίθετα, το βάλεις να μείνει σε ένα χρέπι, θα πάρει το πρώτο αεροπλάνο να φύγει (έγινε πρόσφατα σε άλλο σύλλογο). Έτσι, ο σύλλογος γίνεται, αυτόματα, ένας ελκυστικός εργασιακός χώρος. Ο Ιβάν Σαββίδης, όταν ανέλαβε τον ΠΑΟΚ, δεν αρκέστηκε στα ακριβά συμβόλαια. Έφτιαξε το γήπεδο, το προπονητικό, το γραφείο τύπου, έντυσε με κοστούμια το προσωπικό. Τα μπετά είχαν μπει. Όσο και αν φύγει καμιά πόρτα από τον αέρα κάποια χρονιά, τα μπετά είναι εκεί, στέρεα.
Στην παραπάνω εμπειρία, προστέθηκε και το video με τις αθλήτριες που αναρτήθηκε πρόσφατα από τον Αιώνιο. Συμπυκνωμένο, μινιμαλιστικό, ακομπλεξάριστο, ενδιαφέρον, καθόλου φλύαρο. Ένα άνοιγμα πόρτας στον έξω κόσμο, μακριά από υποδοχές και μπλοκ. Ένας σύλλογος είναι ένας οργανισμός που πρέπει να διοχετεύει τη δυναμική του όχι μόνο στο 18Χ9 αλλά και στην κοινωνία. Δεν παίζει ρόλο η προέλευση του ερεθίσματος αλλά η σωστή επικοινωνία του. Επειδή στην Ελλάδα είμαστε μιμητικά όντα, είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν και άλλοι σύλλογοι ανάλογες πρωτοβουλίες. Δεν πειράζει, καλό θα είναι. Ο Γιάννης Τσαρούχης είχε πει …. «Δεν είναι κακό να μιμούμαστε, κακό είναι να αντιγράφουμε».
Τελειώνω αναφερόμενος σε αυτούς που μηρυκάζουν για την προέλευση των πόρων του Ιστορικού στο τμήμα βόλλεϋ. Επειδή δεν αρχίσαμε να βλέπουμε γυναικείο βόλλεϋ το 2024, θυμόμαστε ακόμα κάτι αλεξιπτωτιστές, κάτι ασπριτζήδες, κάτι πλυντηριάδες που όταν έφευγαν, άφηναν πίσω τους ομάδες που τώρα παίζουν στα τοπικά, δεν άλλαξαν ένα πλακάκι στο γήπεδό τους, δεν έβαλαν ένα σιφόνι στις τουαλέτες, δεν κληροδότησαν ούτε ένα έργο υποδομής. Καμία αναφορά τότε στην προέλευση των χρημάτων γιατί η γκλαμουριά των συμβολαίων υπερείχε της οργάνωσης.
Η ιστορία θα δείξει πως θα κτιστεί το οικοδόμημα του Ιστορικού Πανιωνίου και εδώ θα είμαστε να το σχολιάσουμε, αν ζούμε ακόμα. Αν ήταν μακροπρόθεσμο, αν ήταν στέρεο ή αν ήταν και αυτό μία φούσκα. Έως τότε, μου αρκεί η μυρωδιά του ακρυλικού στις ξύλινες κερκίδες και η μαγκιά της Κακουράτου στο βίντεο. Είναι και αυτό μία πρόοδος.
Γιώργος Νομικός Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
