Αναλυτικά:

Η δημοτική αρχή, ήταν εξ’ αρχής και σύστασης, “λίγη” απέναντι στα προβλήματα του τόπου και καθολικά ανεπαρκής να σχεδιάσει οτιδήποτε αφορά το μακροπρόθεσμο μέλλον του. Δυστυχώς, εδώ και αρκετό καιρό επιβεβαιώνει και αποδεικνύει στο πανελλήνιο, ότι είναι κυριολεκτικά επικίνδυνη για τον τόπο, όχι μόνο για το μέλλον αλλά και για την καθημερινότητα μας, το παρόν μας, το παρόν και το μέλλον του φυσικού περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων.
Τον τελευταίο καιρό εκτυλίσσεται ακόμα μία παρωδία πολιτικού αμοραλισμού και τυφλής αλαζονείας, που θέτουν έναν αιρετό πολιτικό ρόλο, υπεράνω ακόμα και των νόμων. Πρόσφατο αποτέλεσμα αυτών, η διάνοιξη παράνομης διέλευσης (μέσα από αμμοθίνες) που καταλήγει εντός της λίμνης του καταφυγίου άγριας ζωής Αλυκής (λαγκούνα) και επί του αιγιαλού.

Το γεγονός αυτό θα ήταν τελείως ανεξήγητο, αν λίγες ημέρες πριν δεν είχαν πραγματοποιήσει διαμαρτυρία δύο επιχειρηματίες με προφανή συμφέροντα και αρκετοί αλλοδαποί surfers. Εκεί ζητήθηκε από τον Δήμαρχο να τους επιτραπεί η στάθμευση στο χώρο, προκειμένου να απολαύσουν το χόμπι και τις διακοπές τους, λες και όταν κάποιος φοράει την ταμπέλα “τουρίστας” υπάγεται σε προνομιακό καθεστώς νομιμότητας και μεταχείρισης σε σχέση με τους μόνιμους κάτοικους, αλλά και σε σχέση με ό,τι συμβαίνει σε όλες τις πολιτισμένες χώρες και προφανώς και στις χώρες από τις οποίες προέρχονται.

Παραμένει όμως ακόμα άγνωστο, κατά πόσο αντιλαμβάνεται ο Δήμαρχος τους νόμους και την υποχρέωση τήρησης αυτών. Παραμένει άγνωστο, αν έχει στοιχειώδη περιβαλλοντική συνείδηση και αν αυτή του επιτρέπει να αντιληφθεί την υποχρέωσή μας για την προστασία της άγριας ζωής και των οικοσυστημάτων της. Παραμένει άγνωστο, αν γνωρίζει τις υποχρεώσεις του Δήμου απέναντι στο καταφύγιο άγριας ζωής, οι οποίες σίγουρα δεν προβλέπουν πάρκινγκ τροχόσπιτων και οχημάτων, αλλά πολλές ενέργειες και υποδομές για την προστασία του.
Παραμένει άγνωστο, αν τελικά κατέχει την τουριστική δραστηριότητα ως ολότητα, ή απλά αντιλαμβάνεται τον τουρισμό σαν ένα μεγάλο ξενοδοχείο, όπου όλοι με κάθε τίμημα πρέπει να μείνουν ικανοποιημένοι για να μας πληρώσουν και να αφήσουν καλές κριτικές. Ακόμα και αν μπορούσαμε να κατανοήσουμε τον τουρισμό ως ένα μεγάλο ξενοδοχείο, παραμένει άγνωστο, αν αντιλαμβάνεται ότι σε αυτό το ξενοδοχείο μπορεί να υπάρχει πιο ποιοτικός και υπεύθυνος τουρισμός ή αν αυτό τελικά δεν τον απασχολεί γιατί δεν το κατέχει.
Παραμένει άγνωστο, αν η αγάπη του για τον τόπο είναι τόσο κοντή στο χρόνο όσο ένα ρουσφέτι, όσο μία δουλική συμπεριφορά απέναντι στην ατομική ικανοποίηση των ψηφοφόρων και των ανεύθυνων επισκεπτών, που έχουν το θράσος να ζητούν την νομιμοποίηση της παρανομίας τους. Παραμένει τελικά απορίας άξιο, πού πήγε ο πατριωτισμός μας και η αξιοπρέπειά μας.
Ξεπουλιέται για τον “παρά” καταπατητών που με ασέβεια και χωρίς δισταγμό το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η ικανοποίηση τους με κάθε κόστος;