Κι όχι άδικα, καθώς ο σύλλογος του «νησιού των ανέμων» μετά το πέρας και της 11ης αγωνιστικής φιγουράρει στην κορυφή της βαθμολογίας όντας αήττητη με τον στόχο της, την άνοδο στην τρίτη τη τάξει εθνική κατηγορία μπάσκετ ανδρών να είναι πολύ κοντά. Ή μήπως, η Β’ εθνική είναι μόνο το πρώτο από πολλά σκαλοπάτια που έχει ν’ ανέβει μέχρι να φτάσει εκεί που επιθυμούν οι άνθρωποί της;
Ένας εκ των πρωταγωνιστών της μέχρι τώρα πορείας των «θαλασσί» είναι ο Γιώργος Τσιάρας. Ένας αθλητής πρότυπο. Με πολλές παραστάσεις στις εθνικές κατηγορίες μπάσκετ (ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Πανιώνιος, Άρης Θεσσαλονίκης), με πλούσιες εικόνες από ομάδες του εξωτερικού (Νίμπουργκ, Αρμάνι Τζινς Μιλάνο, Γκαζ Μετάν, Μελίγια), ενώ έχει φορέσει τη φανέλα διάφορων περιφερειακών σωματείων (Ολύμπια Λάρισας, Τρίκαλα, Απόλλων Πατρών, Κύμη).
Ο γεννημένος στις 4 Μαΐου 1982 πάουερ φόργουορντ λίγες ημέρες μετά την επικράτηση του ΑΟ Μυκόνου επί του ΑΟ Πεύκης στο ντέρμπι του 3ου ομίλου της Γ’ εθνικής μίλησε στο “SportCyclades” και τον συνεργάτη μας, τον Ιωάννη Νοταρά για τη φετινή πορεία της ομάδας του, τους στόχους, καθώς και για τον διπλό ρόλο που έχει, αφού εκτός από το να μαγεύει μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, εκτελεί και χρέη τιμ μάνατζερ στην συμπρωτεύουσα, στην ομάδα του Ηρακλή.
Μπορεί να δηλώνει πως καταφέρνει, ωστόσο υπάρχει μία έξτρα δύναμη, που αυτή είναι η οικογένειά του. Η γυναίκα του Φρειδερίκη και τα τρία του παιδιά, η Χριστίνα, η Λυδία και ο Ευθύμης. «Η γυναίκα μου είναι πάντοτε στο πλευρό μου και μου δίνει πολύ μεγάλη δύναμη. Λίγο η κόρη μου η μεγάλη, στεναχωριέται που λείπω πολλές ώρες από το σπίτι, αλλά προσπαθώ να τους εξηγήσω πως όλοι αυτοί οι αγώνες γίνονται γιατί πρέπει να προσπαθήσεις στη ζωή, κάθε μέρα να γίνεσαι και καλύτερος και να πετυχαίνεις μικρούς στόχους κάθε μέρα».
- Η ομάδα «πάει τρένο» μέχρι τώρα στον 3ο όμιλο της Γ’ εθνικής, θεωρείς πως είναι πολύ κοντά στον στόχο της, στην άνοδο στην Β’ εθνική;
«Η ομάδα καταρχήν φτιάχτηκε για πολύ μεγάλα πράγματα. Μέχρι τώρα έχει δείξει ότι έχει μεγάλη δυναμική και ότι παρά τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει με τραυματισμούς, η ομάδα παραμένει αήττητη και σε κάθε παιχνίδι δείχνει πόσο δυνατή είναι. Σίγουρα, όλοι απολαμβάνουμε και χαιρόμαστε τις στιγμές μας με τους συμπαίκτες μας και προσπαθούμε σε κάθε παιχνίδι να δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό».
- Πως βλέπεις το μέχρι τώρα πρωτάθλημα και ποιες είναι δυσκολίες που δημιουργούνται και με τον κορονοϊό, αλλά και με τις συνεχείς μετακινήσεις που κάνει η ομάδα;
«Το πρωτάθλημα είναι κατά τη γνώμη μου πιο ανταγωνιστικό από ότι το περίμενα. Σίγουρα, οι δυσκολίες με την πανδημία του κορονοϊού που αντιμετωπίζουν εδώ και σχεδόν τρία χρόνια αλλάζουν τις ισορροπίες γιατί κάποια στιγμή κάποια ομάδα μπορεί να έχει κρούσματα και να έχει ελλείψεις, αλλά η Μύκονος φτιάχτηκε δυνατή για να αντιμετωπίσει και αυτό το πρόβλημα. Σε ό,τι αφορά τις μετακινήσεις είναι μέσα στο πρόγραμμα, ξέραμε από την αρχή τί έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε. Θεωρώ η ομάδα και η διοίκηση προσπαθούν με τον καλύτερο τρόπο να φανούν όσο πιο επαγγελματίες γίνεται και όλα κυμαίνονται σε πολύ υψηλά επαγγελματικά στάνταρ».
- Έχοντας περιδιαβεί διάφορες γωνιές της Ελλάδας, αλλά και πόλεις του εξωτερικού για να παίξεις μπάσκετ, τι είναι αυτό που σε «μαγεύει» στην ομάδα μπάσκετ της Μυκόνου;
«Εκτιμώ ότι από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στο νησί για να μιλήσω με τους ανθρώπους της ομάδας, όταν εκείνη βρισκόταν στο τοπικό πρωτάθλημα των Κυκλάδων, το πρώτο χαρακτηριστικό που μπορώ να πω για αυτούς τους ανθρώπους είναι άνθρωποι οικογένεια. Είναι φιλόξενοι, προβάλουν την μυκονιάτικη φιλοξενία που έχει γίνει τόσο γνωστή σε όλο τον κόσμο και αυτό πραγματικά κάτι το οποίο έχω γυρίσει πολλά μέρη όπως μου είπες, είναι κάτι ξεχωριστό. Είναι κάτι το οποίο με συγκινεί πολλές φορές και προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο για αυτούς τους ανθρώπους γιατί πραγματικά δείχνουν πόσο σεβασμό έχουν και πόσο αγάπη έχουν για αυτό που κάνουν και το αξίζουν και με το παραπάνω».
- Τι είναι αυτό που μπορείς να πεις σε κάποιον για να τον πείσεις έτσι ώστε να δεχθεί να παίξει μπάσκετ σε ομάδα των Κυκλάδων;
«Αν μιλούσαμε για μπάσκετ στις Κυκλάδες πριν από 10 χρόνια πραγματικά θα ήταν… ανέκδοτο. Θεωρώ ότι τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει πολλά βήματα μπροστά. Έχουν μπει άνθρωποι που θέλουν να προσφέρουν στον χώρο και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Εκτιμώ πως πολλά νησιά κάνουν την προσπάθειά τους, όπως είναι η Μύκονος, η Νάξος, η Σύρος, η Σαντορίνη που έχει προπονητή στο γυναικείο τμήμα τον φίλο μου, τον Θοδωρή Μάμμο, η Τήνος. Επειδή πρόλαβα έστω και για λίγο το τοπικό πρωτάθλημα των Κυκλάδων πραγματικά ήταν – όσο κι αν φαίνεται παράξενο για μερικούς – για μένα μία πολύ ωραία εμπειρία, που την ευχαριστήθηκα στο έπακρο. Θεωρώ ότι είναι όμορφο να παίζεις σε αυτές τις ομάδες και πρέπει αυτοί οι τόποι, αυτά τα νησιά να έχουν αθλητισμό, να προβάλουν τον αθλητισμό μαζί με τις ομορφιές τους. Όλοι οι άνθρωποι των νησιών έχουν την δίψα του αθλητισμού και της διάκρισης».
- Τον παίκτη δεν τον έχεις… σκοτώσει, αλλά συνεχίζεις έχοντας παράλληλα τον ρόλο του τιμ μάνατζερ στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Πως τα συνδυάζεις αυτά τα δύο;
«Πραγματικά, είναι μία ερώτηση που μου την κάνουν συχνά. Εγώ από μικρό παιδί έχω μάθει να είμαι μέσα στα γήπεδα. Προσπαθώ να το πάω σταδιακά να… απογαλακτιστώ από το σορτσάκι κι από τη φανέλα. Είναι κάτι που απολαμβάνω πάρα πολύ. Και το παιχνίδι με την ομάδα της Μυκόνου και τον ρόλο μου στην ομάδα του Ηρακλή νιώθω ότι είμαι σε μία πολύ δημιουργική φάση και σε μία πολύ ώριμη ηλικία που μπορώ να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό και σε αυτά τα δύο κομμάτια. Σίγουρα δεν είναι εύκολο. Επειδή μου παίρνει πάρα πολύ χρόνο όλο αυτό να προσπαθήσω να είμαι καλά και στα δύο, χάνω πολύ χρόνο από την οικογένειά μου, αλλά από την άλλη πλευρά είναι κάτι που με γεμίζει και προσπαθώ να είμαι καλά και στα δύο κομμάτια».
