Τρίτη, 14 Μαΐου 2019 20:32

Πανναξιακός Α.Ο.Ν. - Α.Ο. Θήρας... Πίσω από τη λαμπερή βιτρίνα

Στο κρυστάλλινο SnifterSpiegelau στριφογύριζα την τελευταία γουλιά Lagavulin. Υπέροχο whiskey, καπνιστό, στιβαρό, γνήσιο τέκνο του Islay. Όσο παρατηρούσα τα κεχριμπαρένια δάκρυα να ρέουν αργά στο ποτήρι, αναρωτιόμουν … να γράψω, να μη γράψω … να γράψω, να μη γράψω.

Από τη δύσκολη θέση με έβγαλε ο σεβαστός Γιώργος Δερμάτης. Στη συνέντευξή του στο SportCyclades στις 2 Απριλίου, «γρατσούνισε» με διακριτικότητα 2,3 θέματα που δε φαίνονται με την πρώτη ματιά. Ειδικά φέτος, οι αθλητικές επιτυχίες τα σκέπασαν για τα καλά. Ο Γιώργος Δερμάτης όμως είναι ευγενής. Εγώ, ως γνήσιος τραμπούκος, θα δώσω μια κλωτσιά στις όμορφες και λαμπερές βιτρίνες του Πανναξιακού και του ΑΟ Θήρας και θα εισβάλλω εις τα ενδότερα των «μαγαζιών». Να βγάλω έξω πράγματα που δεν φαίνονται εύκολα.

Λίγοι θυμούνται ότι ο νυν πρόεδρος του Ατρομήτου, Γιώργος Σπανός, είχε ανεβάσει τρένο την άσημη Χαλκηδόνα 15 χρόνια πριν. 4 άνοδοι σε 4 χρόνια. Δεν έχω καμία αμφιβολία πως όταν είδε το δημιούργημά του να διεκδικεί έξοδο UEFA στην Α Εθνική μπροστά σε 100 άτομα θα μονολόγησε : «Tί έκανα ο μ…; … προς τι όλο αυτό;» Είμαι βέβαιος ότι αντίστοιχη κραυγή αποκλείεται να έχει αναφωνήσει έστω ένας παράγοντας των δύο Κυκλαδίτικων συλλόγων μετά από 5,6 χρόνια αθλητικών επιτυχιών στη Volleyleague. Μετά, ειδικά, τη φετινή ευχάριστη υπέρβαση της Νάξου και την παρουσία της Σαντορίνης στην Ευρώπη, μια τέτοια διαπίστωση είναι ψιλά γράμματα. Κι όμως, η αλήθεια είναι σκληρή. Οι βασιλιάδες είναι γυμνοί. Η ανταπόκριση του κοινού στο οποίο απευθύνονται και οι δύο σύλλογοι είναι αντιστρόφως ανάλογη με τις αγωνιστικές τους επιτυχίες.

Ας καταθέσουμε κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα που δε χωράνε αμφισβήτηση. Η Νάξος με μικρομεσαίες ομάδες δεν γεμίζει κλειστό 400 θέσεων. Στο τουρνουά του Οκτωβρίου με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό οι θεατές δε γέμιζαν ούτε την πλώρη του Σκοπελίτη. Αντίστοιχα, ο ΑΟ Θήρας είχε προσέλευση με μικρομεσαίες ομάδες περίπου 300 άτομα μέσο όρο, στον κρίσιμο ημιτελικό με Νάξο δε γέμισε το γήπεδο ενώ στο μόνο Ευρωπαικό αγώνα που υπήρχε πληρότητα ήταν με την Aydin BSB. Επιπλέον, το παιχνίδι με τη Brno είχαν την «αγωνία» να το δουν live από το ιντερνετ μόλις 67 άτομα ενώ οι συμμετοχές από Αθήνα για το final four των Σερρών δε γέμιζαν ταξί. Ας μη γίνει λόγος για τα παιχνίδια της Αθήνας. Σε μία πόλη που έχει μεγάλες παροικίες Ναξιωτών και Σαντορινιών, 1,2 γειτονιές από Γαλάτσι και Αμφιάλη θα αρκούσαν να μισογεμίσουν τα κλειστά εδώ. Ας μη φέρω άλλα παραδείγματα. Είναι φανερό σε αυτούς που δεν κοροϊδεύουν τον εαυτό τους πως τα δύο νησιά ΔΕΝ διψάνε ακόμα για βόλλευ όπως διατείνονται οι παράγοντές τους με ενθουσιασμό σε συνεντεύξεις. Σε 2 τόπους με ελάχιστο πληθυσμό άνω των 15.000 και με μηδαμινά αθλητικά ερεθίσματα, η συμμετοχή και το ενδιαφέρον είναι απογοητευτικά σε σχέση με την αγωνιστική ποιότητα των ομάδων.  Θα μπορούσε να αντιπαραβάλλει κάποιος το επιχείρημα πως σε σύγκριση με την κατάσταση που επικρατεί στο γυναικείο βόλλευ τα πράγματα είναι συμπαθητικά. Αν όμως το σημείο αναφοράς μας είναι η μιζέρια και όχι το αυτονόητο, αυτό και μόνο είναι παραδοχή ήττας.

Ας σκάψουμε λίγο πιο βαθιά το κόκκαλο. Και οι 2 σύλλογοι, όταν ξεκίνησαν τη διαδρομή τους, θεώρησαν ότι με τις αθλητικές επιτυχίες ΚΑΙ ΜΟΝΟ, το κοινό θα μαζεύοταν ως ρινίσματα σιδήρου γύρω από το μαγνήτη – σύλλογο. Μέγα λάθος. Μετά από τόσα χρόνια επιτυχιών, οι τοπικές κοινωνίες δεν ανταποκρίνονται ανάλογα. Γιατί όμως; Υπάρχουν δύο διακριτές συνθήκες:  α. Αγαπάμε ένα άθλημα μέσω της αγάπης για το σύλλογο και β. αγαπάμε ένα σύλλογο μέσω της αγάπης για το άθλημα.  Σε μία κοινωνία με πρωτόγονη αθλητική κουλτούρα που τώρα μόλις αρχίζει να ξεχωρίζει τη μανσέτα από την πανσέτα (τη χοιρινή) και περιορίζεται στο να βλέπει το χειμώνα Ολυμπιακό – ΠΑΟ συνοδεία πιτόγυρων, η δεύτερη συνθήκη που εξασφαλίζει διαχρονική ερωτική σχέση με το σύλλογο, δε δουλεύτηκε καθόλου. Ως αποτέλεσμα, η σχέση της με την τοπική ομάδα εξελίχθηκε σε σχέση one night stand. Ιδιοτελής, σύντομη, επιφανειακή, σαρκική. Είναι ότι ακριβώς συμβαίνει σε ένα ατύχημα στην εθνική οδό. Κόβουμε ταχύτητα, κοιτάζουμε λίγα δευτερόλεπτα το τρακάρισμα και μετά ξεκινάμε ξανά με φόρα αδιάφοροι προς τον προορισμό μας. Θυμάμαι ακόμα παρατήρηση τοπικού δημοσιογράφου σε αθλήτρια τον 2ο μόλις χρόνο παρουσίας του ΑΟ Θήρας στην Α1 : «Ξέρεις Ν… οι φίλαθλοι έχον πλέον πολλές απαιτήσεις από εσάς» !!!!!  Όλος ο νεοπλουτισμός μέσα σε μια φράση.

Τα πράγματα είναι απλά. Το μίγμα φαρμάκου της ένεσης που έγινε στον εγκέφαλο της τοπικής κοινωνίας ήταν λάθος. Το φάρμακο αγωνιστική επιτυχία δεν έπιασε. Χρειάζεται κάτι πιο σύνθετο, πιο σύγχρονο, πιο φιλόδοξο, πιο δραστικό και οι νυν παράγοντες δεν μπορούν να το συνθέσουν γιατί απλά δεν ξέρουν. Όπως ακριβώς δεν ξέρει και το 99% των Ελλήνων παραγόντων ανά την επικράτεια. Είναι διαχειριστές και όχι δημιουργοί. Είναι καλοί θυρωροί μιας πολυκατοικίας, μαζεύουν τα κοινόχρηστα και μοιράζουν τους λογαριασμούς. Ως εκεί. Ολοκλήρωσαν την αποστολή τους ευτυχισμένοι. Κι όμως, τα 2 στοιχεία που καθιστούν ένα σύλλογο σημαντικό είναι η διαχρονικότητα και το να αποτελεί τοπόσημο για την τοπική κοινωνία. Σαρξ εκ της σαρκός. Εκεί είναι τα δύσκολα. Δυσκολότερα από το να φέρουμε τη Μερτέκη και τη Βεργίδου να αγωνιστούν στις Κυκλαδες. Όποιος ασχοληθεί με τα 2 παραπάνω σοβαρά και με συνέπεια, αυτομάτως ανήκει στο πολύ μικρό club των οραματιστών. Μόνο αυτοί αντιλαμβάνονται ένα αθλητικό σύλλογο ώς ένα πολυσύνθετο θεσμό, μόνο αυτοί μπορούν να κάνουν «penetration» στον εγκέφαλο των κατοίκων. Μετρημένοι στα δάχτυλα δυστυχώς. (Το επόμενο άρθρο θα ασχοληθεί με αυτούς).

ΑΝ ΗΞΕΡΑ, λοιπόν, ότι καταλαβαίνουν οι ηγεσίες των δύο συλλόγων αυτά που γράφω, θα χτυπούσα τις καμπάνες του Αγίου Νικοδήμου και της Παναγιάς της Ματρώνας για να τους αφυπνίσω από το λήθαργο. Να τους αφυπνήσω από τη φιλαρέσκεια των αγωνιστικών επιτυχιών που είναι μεν ευχάριστες αλλά και τόσο αυτονόητες όταν 2 σούπερ τουριστικά νησιά απλά διαθέτουν ένα μεγαλύτερο budget από τα άλλα άπορα σωματεία της Volleyleague. Αγαπητοί, τώρα που θα ασχολείστε για το επόμενο 3μηνο με τους μανατζαρέους και τα συμβόλαια των παικτριών, αναλογιστείτε : Ένα γεμάτο από φίλαθλο κόσμο κλειστό, ισοδυναμεί με πρωτάθλημα. Μια κοινωνία που έχει μέρος της καθημερινότητάς της το σύλλογο ισοδυναμεί με κύπελλο. Μια κοινωνία που αποκτά σταδιακά αθλητική κουλτούρα ισοδυναμεί με τελικό CEV. Αντί να ασχολείστε με ανακοινώσεις περί αιδοίων τον Απρίλη (ξεφτιλίσατε την Ιθάκη κάθε άντρα), προκαλέστε ένα σοβαρό κίνητρο στον ανώνυμο Ναξιώτη και Σαντορινιό να σηκώσουν την κωλάρα τους από το καφενείο και να ανακαλύψουν ένα ωραιότερο ερέθισμα εκτός από το να μετράνε τα χρήματα της σεζόν και τα οικόπεδα που αγόρασε ο γείτονας.

Αλλά είπαμε … ΑΝ ηξερα. 

Γιώργος Νομικός

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Κατηγορία Μαγνητική

Copy of Peach Minimal Perfect Skin Skincare Flyer

RODOS TOYRNOYA

BETARADES 300X250

Σχολιάστε το άρθρο

© 2004 - 2024 All Rights Reserved. | Φιλοξενία & Κατασκευή HostPlus LTD

hostplus 35

0
Shares