Τετάρτη, 20 Μαρτίου 2019 01:26

Πλήξη και χασμουρητό!

«Είμαι πολύ ενθουσιασμένη για την ολοκλήρωση της μεταγραφής μου στην … Οι άνθρωποι της … με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή και με έπεισαν να έρθω στην οικογένεια τους. Με λίγα λόγια και πολλή δουλειά θα φέρουμε την … εκεί που της αξίζει. Εύχομαι να δικαιώσω τις προσδοκίες όσων με εμπιστέυτηκαν».

Σας θυμίζει τίποτα το παραπάνω; Συνεχίζω …

«Ξέραμε από την αρχή ότι θα είναι ένας δύσκολος αγώνας. Η … είναι μία πολύ καλή ομάδα και είχαμε προετοιμαστεί κατάλληλα. Μετά το 2ο σετ χάσαμε τη συγκέντρωσή μας και υποπέσαμε σε πολλά λάθη. Συνεχίζουμε τη σκληρή δουλειά, βλέπουμε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά και στο τέλος θα κάνουμε ταμείο».

Είμαι βέβαιος, πλέον, ότι μετά και από το τελευταίο κείμενο, οι περισσότεροι μνημόνευσαν συνοδεία χασμουρητών τις copy – paste δηλώσεις που με ελάχιστες αποκλίσεις κυριαρχούν είτε κατά την ολοκλήρωση μιας μεταγραφής είτε μετά από έναν αγώνα στο χώρο του γυναικείου βόλλευ. Η αφόρητη πλήξη και κοινοτοπία που αναδύεται από τα σχόλια των πρωταγωνιστών του αθλήματος θα ήταν ανώδυνη αν δεν υποδήλωνε μία αρνητική πραγματικότητα.

Το Ελληνικό γυναικείο βόλλευ είναι ένας μικρόκοσμος, η επιβίωση στον οποίο απαιτεί μία «απολιτίκ» ουδετερότητα. Ένα εύστοχο, ειλικρινές σχόλιο, μία διεισδυτική διαπίστωση, μία θέση εκτός του μέσου όρου, μία αυθόρμητη αντίδραση ενάντια στο άδικο και προκλητικό οδηγεί (σύμφωνα με τους φοβικούς πρωταγωνιστές) σε στιγματισμό και αποβολή από το υποκείμενο ως ξένο σώμα. Πόσο αντιαισθητικό φαινόμενο, αλήθεια, για μια κοινότητα που υποτίθεται ότι έχει υψηλότερη κατά κεφαλήν καλλιέργεια σε σχέση με άλλα αθλήματα. Πόσο θλιβερό να μην έχει επιτευχθεί ο διαχωρισμός των εννοιών σοβαρότητας και σοβαροφάνειας από πρόσωπα που επιλέγουν τη «ντεκαφεϊνέ» ουδετερότητα από την έκφραση της ιδιαιτερότητάς τους.

Αν υπάρχει κάτι που δίνει μία υπερβατική οντότητα και αφορμές ιστορικής μνήμης στα ομαδικά αθλήματα, είναι η ανάδειξη της προσωπικότητας των πρωταγωνιστών. Αν ξεχώρισε για κάτι πχ ο Μπουφόν (δανείζομαι παράδειγμα από το ποδόσφαιρο), δεν ήταν τόσο η αγωνιστική του αξία, ισάξιοί του υπήρξαν αρκετοί. Ήταν ότι δεν ξεκινούσε τις δηλώσεις του με το … «ξέραμε ότι ήταν ένα δύσκολο παιχνίδι». Έπαιρνε πολιτική θέση, έκανε αυτοκριτική, δεν κολάκευε τους οπαδούς της ομάδας του, ανέλυε ρεαλιστικά το αγωνιστικό σκηνικό, έλεγχε τη ψυχολογία της μάζας όταν έκλινε προς το ανεξέλεγκτο. Εκμεταλλευόταν την επιρροή του στο ακατέργαστο πνευματικά κοινό του ποδοσφαίρου για να δώσει μία νέα οπτική.

Η δημοσιουπαλληλική νοοτροπία του «να μην προκαλέσουμε» επιβραδύνει την άρση των παθογενειών του άμοιρου Ελληνικού βόλλευ. Η πενιχρή αντίδραση στα κακώς κείμενα (συνθήκες εργασίας, οικονομικές ασυνέπειες, κακός ερασιτεχνισμός) μαρτυρά φόβο για επικείμενο «εξοστρακισμό» από το σκληρό πυρήνα των σωματείων που μπορούν να δώσουν τώρα «ένα κομμάτι ψωμί». Τα τελευταία 5 χρόνια, όσο θυμάμαι, μόνο 3,4 παίκτριες τόλμησαν να θίξουν δημόσια τις αμέτρητες στρεβλώσεις, σε μία περίοδο που έβριθε από τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα. Αν κάποιοι (προπονητές και παίκτριες) διατείνονται ότι αποτελούν το υγιές τμήμα του μικρόκοσμου του αθλήματος, τότε ο ρόλος τους ΔΕΝ είναι μόνο μέσα στο πορτοκαλί. Αν περιοριστούν σε αυτό, θα καταπλακωθούν (ήδη συμβαίνει) από αυτό που ασυναίσθητα υποθάλπτουν, τη μιζέρια και την απαξίωση. Θα ήταν χρησιμότερο να φορέσουν μαύρες μανσέτες και να γίνουν μέλη της ΑΔΕΔΥ.

Γιώργος Νομικός

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Κατηγορία Μαγνητική
Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: Στο βουνό … »

Copy of Peach Minimal Perfect Skin Skincare Flyer

RODOS TOYRNOYA

BETARADES 300X250

Σχολιάστε το άρθρο

© 2004 - 2024 All Rights Reserved. | Φιλοξενία & Κατασκευή HostPlus LTD

hostplus 35

0
Shares