Η Ουρουγουάη έχει για πρωτεύουσα το Μοντεβίδεο και ο πληθυσμός της σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις υπολογίζεται στα 3.500.000 κατοίκους. Μια χώρα τόσο μικρή, με τόσο μεγάλη όμως ποδοσφαιρική παράδοση. Τίποτα βέβαια σ’ αυτή τη ζωή δεν είναι εντελώς τυχαίο.
Η Ουρουγουάη τα τελευταία χρόνια θεωρείται ένα από τα πιο δημοκρατικά και φιλελεύθερα κράτη παγκοσμίως. Είναι η χώρα που στηρίζει πλήρως τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών της, ενισχύει τις μειονοτικές ομάδες των κατοίκων της και επενδύει στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η Ουρουγουάη έχει πολύ υψηλά ποσοστά μόρφωσης στον πληθυσμό της και μπορεί να θεωρηθεί μία χώρα ιδιαίτερα ασφαλής για να ζήσει κάποιος, σε σχέση πάντα με τις υπόλοιπες χώρες της Νοτίου Αμερικής.
Η Ουρουγουάη στο ποδόσφαιρο έχει κατακτήσει δύο φορές το παγκόσμιο κύπελλο. Μία το 1930 (4-2 την Αργεντινή στον τελικό) όπου και διεξήχθη στη χώρα της, και μία το 1950 (2-1 τη Βραζιλία στον τελικό) στη Βραζιλία. Έχει επίσης κατακτήσει 15!!! φορές το Κόπα Αμέρικα, όσες δηλαδή και η Αργεντινή.
Στις προηγούμενες δεκαετίες η εθνική ομάδα της Ουρουγουάης είχε ταυτιστεί με το σκληρό ποδόσφαιρο, κάτι όμως που τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει. Το ποδόσφαιρο που παίζει πλέον εκτός από σκληρότητα και πάθος έχει και υψηλού επιπέδου τεχνικά χαρακτηριστικά. Ο δάσκαλος Ταμπάρες, προπονητής για πολλά χρόνια στην εθνική ομάδα της Ουρουγουάης, βοήθησε στην αλλαγή αυτής της νοοτροπίας. Προώθησε μέσα από τις παιδαγωγικές μεθόδους που εφάρμοσε ποδοσφαιριστές όχι μόνο αθλητές, αλλά και σωστούς πολίτες.
Ποδοσφαιριστές από την Ουρουγουάη παίζουν για χρόνια τώρα μέχρι και σήμερα στα καλύτερα πρωταθλήματα του πλανήτη. Ενδεικτικά αναφέρουμε τον Έντσο Φραντσέσκολι, τον Ντιέγκο Φορλάν, τον Λουίς Σουάρες, τον Έντισον Καβάνι, τον Ντιέγκο Γκοντίν.
Εχτές το βράδυ η Ουρουγουάη αποκλείστηκε από το Μουντιάλ του Κατάρ, παρά τη νίκη της με 2-0 επί της Γκάνας. Η νίκη της Νοτίου Κορέας επί της Πορτογαλίας με 2-1 στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης, υποχρέωνε την Ουρουγουάη να πετύχει ένα ακόμα γκολ στις καθυστερήσεις, για να βρεθεί αυτή στην επόμενη φάση της διοργάνωσης, πράγμα το οποίο δε συνέβη ποτέ. Ο δάσκαλος διαιτητής (τι ειρωνεία) στέρησε από την Ουρουγουάη αυτή τη δυνατότητα, μην καταλογίζοντας της δύο πέναλτι, ένα στον Νούνιες στο πρώτο ημίχρονο κι ένα στον Καβάνι, στο δεύτερο. Η σκηνή με τον Σουάρες να κλαίει σαν μικρό παιδί, στο τελευταίο του μουντιάλ, συγκινητική.
Η ομάδα της Ουρουγουάης έχει πολλούς θαυμαστές στην Ελλάδα. Ίσως επειδή είναι κι αυτή μικρή χώρα, όπως εμείς, ξεκινά τις μεγάλες διοργανώσεις σαν αουτσάιντερ, κι οι Έλληνες παρόλα τα στραβά τους ξέρουν να εκτιμούν το καλό ποδόσφαιρο. Εξάλλου κι οι σημαίες των δύο χωρών μοιάζουν. Λευκές με μπλε γραμμές, μόνο που της Ουρουγουάης αντί για σταυρό στην άκρη πάνω αριστερά, έχει έναν ήλιο που χαμογελά…
