Έναν χρόνο μετά τα σοβαρά επεισόδια στον τελικό της Ρώμης ανάμεσα στη Ρόμα και τη Λίβερπουλ, όπου οι Reds νίκησαν στα πέναλτι και κατέκτησαν το τέταρτο ευρωπαϊκό τους τρόπαιο, η Λίβερπουλ βρέθηκε ξανά στον τελικό και αντίπαλός της ήταν ξανά μια ιταλική ομάδα.

29 Μαΐου του 1985. Το Χέιζελ των Βρυξελλών αποδείχτηκε χαμηλότερο των προσδοκιών. Οι υποδομές δεν υπήρχαν και το κακό παραμόνευε.

Περίπου μία ώρα πριν ξεκινήσει το παιχνίδι, οι οπαδοί και των δύο ομάδων επιδίδονταν σε ρίψη αντικειμένων. Λίγα λεπτά αργότερα, ένα γκρουπ οπαδών της Λίβερπουλ παραβίασε ένα προστατευτικό κιγκλίδωμα που τους χώριζε από τους οπαδούς της Γιουβέντους, οδηγώντας ανθρώπους να τρέχουν πανικόβλητοι να προστατευτούν, οι οποίοι αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν προς έναν τοίχο στην ουδέτερη ζώνη του γηπέδου, τον τομέα Ζ.

Οι εμπλοκές των οπαδών της Γιουβέντους με αυτούς της Λίβερπουλ και με την αστυνομία συνεχίστηκαν στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Ακόμα κι έτσι, σε γήπεδο με σοβαρά επεισόδια και νεκρούς, η UEFA έδωσε εντολή να παιχτεί ποδόσφαιρο και να συνεχιστεί το παιχνίδι. Η Γιουβέντους αναδείχθηκε νικήτρια με πέναλτι του Μισέλ Πλατινί (όπου η ανατροπή ήταν εκτός περιοχής), με τον Ελβετό διαιτητή, Ντάινα, να σφυρίζει μονίμως υπέρ των Ιταλών, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων και επικρίσεις για προκλητική επίδειξη κυνισμού και ασέβεια προς τα ανθρώπινα θύματα.

Αυτός ο τελικός, πέρα από τις θλιβερές αναμνήσεις που θα άφηνε, επέφερε και δραματικές αλλαγές στο αγγλικό ποδόσφαιρο και εν γένει την αγγλική κοινωνία. Η τότε πρωθυπουργός Αγγλίας, Μάργκαρετ Θάτσερ, σε συνεννόηση με την UEFA, τιμώρησε τις αγγλικές ομάδες με 5 χρόνια αποκλεισμό από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και τη Λίβερπουλ με 6, στο πλαίσιο λήψης δραστικών μέτρων με σκοπό την καταπολέμηση του χουλιγκανισμού.
Η αστυνομία προχώρησε σε 27 συλλήψεις και τελικά 14 οπαδοί της Λίβερπουλ καταδικάστηκαν σε τρία χρόνια φυλάκιση για ανθρωποκτονία από αμέλεια.