Το πρωτάθληµα των χιλίων προβληµάτων της ΕΠΣ Κυκλάδων συνεχίστηκε την περασµένη εβδοµάδα, έστω και κουτσουρεµένο. Συγκεκριµένα, λόγω της µείωσης των ακτοπλοϊκών δροµολογίων (και στην ενδοκυκλαδική ακτοπλοΐα) οι µετακινήσεις των οµάδων γίνονται όλο και πιο δύσκολες. Έτσι την περασµένη αγωνιστική ο αγώνας Νηρέα – Πανθηραϊκού έγινε Παρασκευή (!) βράδυ, προκειµένου η οµάδα της Σαντορίνης να επιστρέψει στο νησί της την επόµενη ηµέρα, διότι σε διαφορετική περίπτωση θα ήθελε άλλες δύο διανυκτερεύσεις.
Άλλο θύµα των δροµολογίων ήταν ο ΑΟ Πάρου καθώς δεν µπόρεσε να µεταβεί στη Μήλο για να αγωνιστεί, αφού δροµολόγιο µετά επιστροφής από την Πάρο, είχε µόνο τη Δευτέρα. Όσες προσπάθειες και αν έκανε ο ΑΟΠ, κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο να γίνει, καθώς αν µετέβαινε Δευτέρα στη Μήλο για να αγωνιστεί δεν θα συµπλήρωνε ούτε ενδεκάδα! Η συντριπτική πλειοψηφία των παικτών του ΑΟΠ είναι µαθητές και δεν µπορούσαν να απέχουν από τα µαθήµατα τους, λόγω ενός ερασιτεχνικού πρωταθλήµατος. Τα ίδια ισχύουν και για τους µεγαλύτερους ηλικιακά ποδοσφαιριστές οι οποίοι εργάζονται και σ’ αυτές τις δύσκολες οικονοµικά στιγµές κανείς τους δεν µπορούσε να χάσει το µεροκάµατο, για ένα ποδοσφαιρικό αγώνα.
Επίσης, σηµειώνουµε ότι οι οµάδες πλέον, δεν µπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις που τους δηµιουργούν τα ταξίδια που δεν έχουν αυθηµερόν επιστροφή. Και αυτό διότι ένα ερασιτεχνικό σωµατείο δυσκολεύεται ακόµα και για να εξοικονοµήσει τα χρήµατα για τα εισιτήρια προς ένα άλλο νησί. Η επιβάρυνση µίας ή δύο διανυκτερεύσεων συν τα έξοδα για τα γεύµατα των παικτών φέρνουν όχι µόνο πονοκέφαλο στις διοικήσεις των οµάδων, αλλά πλέον πολλοί σκέφτονται αν αξίζει τον κόπο να ασχολούνται µε την άθληση της νεολαίας του νησιού τους δίχως καµία οικονοµική βοήθεια.
Οι ευθύνες της πολιτείας
Ο ερασιτεχνικός αθλητισµός είναι ο αιµοδότης του επαγγελµατικού αθλητισµού. Δίχως ερασιτεχνικό αθλητισµό καµία χώρα στον πλανήτη µας δεν µπορεί να έχει αθλητισµό σε πρωταγωνιστικό επίπεδο. Δεν µπορεί να έχεις «βιτρίνα» αν δεν έχεις ερασιτεχνικό αθλητισµό.
Έως και πριν λίγα χρόνια οι οµάδες ποδοσφαίρου επιδοτούνταν από το κράτος γι’ αυτή την προσπάθειά τους. Τα χρήµατα δίνονταν ανάλογα µε την προσφορά κάθε σωµατείου στα πρωταθλήµατα υποδοµών. Δεν ήταν πολλά τα χρήµατα, αλλά ήταν µία βοήθεια για τα σωµατεία. Όσο περισσότερες συµµετοχές είχε µία οµάδα στα πρωταθλήµατα υποδοµών (Νέοι, παίδες κλπ) και όσο πιο ψηλά έφθανε στις διοργανώσεις, τόσα περισσότερα χρήµατα έπαιρνε σαν επιδότηση. Μ’ αυτόν τον τρόπο πορευόταν το ποδόσφαιρο στην Πάρο και µέσω των οµάδων µας εκατοντάδες παιδιά ασχολούνταν µε τον αθλητισµό. Ο Αθλητικός Όµιλος Πάρου είχε και έχει τις πολυπληθέστερες ποδοσφαιρικές ακαδηµίες. Ο Νηρέας λόγω της έλλειψης γηπέδου στη Νάουσα είχε πρόβληµα στο να µαζέψει πολλά παιδιά και οι προσπάθειες που κάνει ακόµα και σήµερα (δίχως γήπεδο) είναι αξιέπαινες και αξιοπρόσεκτες. Τα παιδιά του Νηρέα αθλούνται σε µη κατάλληλους χώρους (γήπεδα 5Χ5) και για αγώνες κάνουν ταξίδι σε άλλα γήπεδα (Μάρµαρα, Παροικιά). Τα Παριανά σωµατεία πλέον, µε µία απόφαση της ΕΠΟ (που ισχύει σε όλη τη χώρα), δεν παίρνουν εδώ και 3-4 χρόνια καµία επιδότηση. Επιδότηση που την δικαιούνται. Τα παιδιά όµως πρέπει να αθλούνται.
Έτσι, ο Νηρέας και ο ΑΟΠ συµµετέχουν στα πρωταθλήµατα παίδων και νέων. Σηµειώνουµε ότι τον επόµενο µήνα ξεκινούν και τα πρωταθλήµατα παµπαίδων. Οι οµάδες γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν µπορούν να διατηρήσουν τις οµάδες υποδοµών, αν δεν µετέχουν σε ανάλογα πρωταθλήµατα. Κανένα παιδί δεν θα έχει κίνητρο, αν δεν κατεβαίνει να αγωνίζεται σε επίσηµους αγώνες. Όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι δεν συγκινούν την πολιτεία. Έτσι, τις λίγες χιλιάδες ευρώ που έδινε στα σωµατεία – «αιµοδότες» του αθλητισµού, τα έκοψε. Την ίδια βέβαια στιγµή συνεχίζει και επιδοτεί τα επαγγελµατικά σωµατεία µε κάθε είδους παροχή.
Οι ευθύνες της ΕΠΣΚ
Η ΕΠΣ Κυκλάδων ενδιαφέρεται πρώτιστα να έχει σωµατεία στη δύναµή της. Την ενδιαφέρει να διεξάγονται τα πρωταθλήµατα και να παρουσιάζει η ίδια δράση. Πέραν όµως αυτού, δεν φροντίζει να απαλύνει και τα έξοδα των οµάδων.
Τα σωµατεία µε το «καληµέρα» ενός αγώνα θέλουν 50 ευρώ για την αποζηµίωση του γιατρού. Η ΕΠΣΚ δεν φρόντισε να κάνει όλα αυτά τα χρόνια µία συµφωνία (π.χ. µε το Νοσοκοµείο Σύρου) ώστε όλοι οι γιατροί που καλούνται στους αγώνες να ανήκουν στη δύναµη του νοσοκοµείου και οι οµάδες να τύχουν µίας µικρότερης υποχρέωσης. Έτσι, η κάθε οµάδα βρίσκει γιατρό της αρεσκείας της (δεν είναι υποχρεωτικό να ανήκει τη δύναµη του Ε.Σ.Υ.) και τον καλεί σε αγώνα. Η ΕΠΣΚ προς την παραπάνω κατεύθυνση δεν κινήθηκε ποτέ. Απεναντίας, ρίχνει και πρόστιµα στις οµάδες, αν δεν έχουν φροντίσει να έχουν γιατρό.
Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν και για τις αποζηµιώσεις διαιτητών. Το διαιτητικό τρίο αποζηµιώνεται σε κάθε αγώνα από τη γηπεδούχο οµάδα. Τα έξοδα κάθε αγώνα για τη διαιτησία ποικίλουν. Υπάρχουν διαιτησίες που οι Παριανές οµάδες πληρώνουν έως και 500 ευρώ! Αυτό γίνεται, διότι εκτός από την αποζηµίωση διαιτησίας πληρώνουν και τα έξοδα µετακίνησης, φαγητού και διανυκτέρευσης. Υπάρχουν διαιτητές που έρχονται από Σύρο και οι οµάδες αναγκάζονται να τους πληρώνουν και διανυκτέρευση! Τα τραγελαφικά δεν σταµατούν εδώ. Παριανή οµάδα έχει πληρώσει έξοδα µετακίνησης διαιτητή από Αθήνα, άσχετα ότι ο διαιτητής δηλώνει έδρα Σύρο! Δηλαδή, η οµάδα τού πλήρωσε και τα έξοδα της βόλτας του στην Αθήνα. Όλα αυτά ποτέ η ΕΠΣΚ δεν τα είδε µε σοβαρότητα. Στις Κυκλάδες έχουµε καθαρό ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, αλλά σούπερ επαγγελµατίες διαιτητές. Σηµειώνουµε, ότι οµάδες από Ίο ή Μήλο έχουν πληρώσει για αγώνα τους διαιτητική αποζηµίωση, που αγγίζει ή ξεπερνάει τα 1000 ευρώ! Χρήµατα που δεν δίνονται δηλαδή, ούτε για αγώνα Α’ Εθνικής Κατηγορίας. Η ΕΠΣΚ παρά τις οχλήσεις και τις συζητήσεις γύρω από το θέµα ουδέποτε δεν παρενέβη. Θέλει να έχει καλές σχέσεις µε τους διαιτητές Κυκλάδων αδιαφορώντας για τα σωµατεία.
Το αύριο
Το ποδόσφαιρο των Κυκλάδων περνά τις χειρότερες οικονοµικές του στιγµές. Τα ίδια ισχύουν και στην Πάρο που οι µετακινήσεις οµάδων για τα πρωταθλήµατα είναι πολλές.
Τα προβλήµατα όσο περνά ο καιρός είναι σίγουρο ότι θα οξυνθούν. Τα δροµολόγια των πλοίων την επόµενη περίοδο, προφανώς, θα είναι πιο λίγα και οι µετακινήσεις το Σαββατοκύριακο από το ένα νησί στο άλλο των Κυκλάδων, θα είναι σχεδόν αδύνατες. Η µείωση των οµάδων δεν θα προσφέρει τίποτα ουσιαστικό καθώς τα παιδιά που ασχολούνται µε το άθληµα είναι πάρα πολλά. Η συµµετοχή οµάδων σε τοπικά πρωταθλήµατα δεν θα έχει υγίη ανταγωνισµό (που είναι απαραίτητος στο ποδόσφαιρο) και µέρα µε τη µέρα θα οδηγούµαστε σε απαξίωση του αθλήµατος. Δεν υπάρχει ούτε ένα άθληµα στον κόσµο το οποίο δίχως επίσηµες διοργανώσεις να µπορεί να επιβιώσει. Αν θέλουµε να συνεχίσει να υπάρχει ποδόσφαιρο στα νησιά µας, πρέπει να βρεθούν άλλες λύσεις διότι µαθηµατικά οδηγούµαστε στο κύκνειο άσµα.
Επιμέλεια: Δημήτρης Μπελέγρης "Τα Νέα της Πάρου-Αντιπάρου"
