Κι όπου “ βάθος” αναφερόμαστε στις υποδομές του σωματείου, εκεί που τα τελευταία χρόνια πραγματοποιείται πολύ καλό έργο και πρωτεργάτης αυτού, δεν είναι άλλος από τον Γιώργο Σκόρδο. “Πιστός στρατιώτης” τα τελευταία χρόνια στην Μύκονο, ο έμπειρος τεχνικός έχει προσφέρει και συνεχίζει να προσφέρει στα μικρά παιδιά αυτό που αγαπάει και άπαντες στο νησί των ανέμων και στις Κυκλάδες γενικότερα το αναγνωρίζουν.
Η φετινή αγωνιστική σεζόν με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού μπορεί να έχει φέρει τα πάνω κάτω σε όλα τα ομαδικά αθλήματα ανά τον κόσμο, αλλά και στην Ελλάδα, ωστόσο ο ίδιος δεν το βάζει κάτω. Έχει ξεκινήσει τις προπονήσεις με τα αγωνιστικά τμήματα υποδομής και καταστρώνει τα πλάνα του για τη συνέχεια, με την ομάδα να θέλει να παρουσιάσει ένα καλό πρόσωπο στην επανεκκίνηση των αναπτυξιακών πρωταθλημάτων της ΕΣΚ Κυκλάδων.
Το “SportCyclades” σε μία σειρά από μίνι συνεντεύξεις συνομίλησε με τους προπονητές των σωματείων των αγωνιστικών τμημάτων υποδομής που δήλωσαν συμμετοχή και μετά τον Παναγιώτη Αθανασιάδη του ΑΠΑΣ “Τα Φανάρια” και τον Αντώνη Βιδάλη του Περιστεριώνα Τήνου τη σκυτάλη παίρνει ο προπονητής του παιδικού του ΑΟ Μυκόνου, ο Γιώργος Σκόρδος.
Ας διαβάσουμε τις απαντήσεις που έδωσε στο σάιτ μας και στον συνεργάτη μας Ιωάννη Νοταρά, ο Γιώργος Σκόρδος που το τελευταίο διάστημα έχει πέσει με τα… μούτρα στη δουλειά παρέα με τον Άγγελο Τσάμη στο ανοιχτό γήπεδο του Κόρφου.
Οι δύο κοινές ερωτήσεις που έχουν τεθεί στους προπονητές των σωματείων και των τμημάτων αυτών που δήλωσαν συμμετοχή είναι οι εξής:
1) Πως αισθάνεσθε που επιτέλους θα μπείτε ξανά στην ενεργό δράση;
2) Με ποιον τρόπο θα προστατέψετε τα παιδιά από την αποφυγή κάποιου τραυματισμού λόγω της μακράς αγωνιστικής και προπονητικής απραξίας;
«Με μεγάλη διάθεση, ανυπομονησία και χαρά περιμένω να ξαναμπούμε στα παιχνίδια του παιδικού πρωταθλήματος».
«Οι αθλητές του παιδικού κατά την διάρκεια της καραντίνας εκτελούσαν μια σειρά ασκήσεων με σκοπό την μείωση του ρυθμού απώλειας δύναμης, την διατήρηση κάποιων μορφών αντοχής και την βελτίωση της ευλυγισίας. Τα χαρακτηριστικά που χάθηκαν ήταν τα κινητικά πρότυπα του αθλήματος. Δηλαδή η τεχνική, η ταχύτητα, η ευκινησία και η τακτική βεβαίως. Θα προσπαθήσουμε με υπομονή επιμονή και σωστό προγραμματισμό να ανακτήσουν οι νεαροί αθλητές όσα περισσότερα από τα παραπάνω για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος του τραυματισμού, για να χαρούν και τα παιδιά τα παιχνίδια να αισθανθούν όμορφα και μαζί με αυτά και εμείς».